شاعر «وچه دریچهها» بعد از مرور خاطرات کودکیش در کانون، به اهمیت کار مربیان اشاره کرد و گفت: اگر مربی بر کار خود تسلط نداشته باشد، گرایشی هم از جانب مخاطب برای حضور در کانون وجود ندارد. در شرایط فعلی به دلیل مشکلات اقتصادی، بیتوجهی به فرهنگ و کتاب و شیوع کرونا، کتابخانهها رونق گذشته را ندارد اما باید به عنوان مربی و مسئول فرهنگی برای شرایط پساکرونا فکر کرد تا دوباره بچهها با میل و رغبت در مراکز کانون حاضر شوند.
این تصویرگر حوزه کتاب کودک و نوجوان با انتقاد از شرایط کنونی و پایین بودن آمار مطالعه و کتابخوانی گفت: تیراژ پایین انتشار کتاب و کتابخوانی به شدت دچار رکود شده است؛ در حالی که در دهه 60 و 70 که تعداد کودک و نوجوان نصف جمعیت کودک و نوجوان امروز بود، تیراژ حداقل 20 هزار و حداکثر 70 هزار را شاهد بودیم. در این راه همهی ما مقصریم؛ شاعر، نویسنده، اهالی فرهنگ، صدا و سیما و ناشران و البته ورود رسانهها و شبکههای گسترده مجازی هم بیتأثیر نبوده است.
ملکی در ادامه گفت: باز هم معتقدم باید تلاش کرد تا دوباره کتابخوانی در وجود بچهها نهادینه شود؛ اگر کودک و نوجوان لذت کتاب خواندن را بچشد، هرگز آن را کنار نمیگذارد؛ پس هنوز هم میتوان با علاقه، شوق و امید در این راه گام برداشت.
شاعر «بر بال رنگینکمان» یک درخواست هم داشت؛ او از مربیان خواست تا مخاطب را با شیوه درست خواندن شعر آشنا کنند و درستخوانی را در اولویت فعالیتها قرار دهند تا مخاطب با رعایت علائم نگارشی و صحیحخوانی شعر، به درک معنا و مفهوم شعر برسد.
یادآور میشود، این نشست با پرسش و پاسخ مربیان و بیوک ملکی ادامه یافت و پایان گرفت.
نظر شما