آذربايجاني؛ پژوهشگر حوزه كتاب و عضو کارگروه ترویج مطالعه مفید با بيان اينكه كرونا ناخواسته ما را زنداني كرده است، گفت: اين زنداني شدن هم فرصت است و هم تهديد و این موضوع بستگي به افراد مختلف دارد و هر کسی که در معرض این آسیب قرار می‌گیرد، ممکن است با عوارض مختلفی رودرو شود که یکی از مهمترین مسائل آن خلوت داشتن افراد است.
وی افزود: در عصر كرونا، نبود خلوت براي كودكان و والدين‌شان یک آسیب جدی است، اما اگر به‌درستي مديريت شود، می‌توان این تهدید را به فرصت تبدیل کرد.
آذربايجاني با اشاره به مشکلاتی که کرونا و در خانه ماندن برای کودکان و نوجوانان ایجاد می‌کند، توضیح داد: طبق آمار اعلام شده روزانه ۴۰ میلیون نفر در ایران بیش از ۹۰ ساعت بازی رایانه‌ای دارند و این آمار یعنی ۱۰ درصد بچه‌ها اعتیاد الکترونیک دارند و در زمان قرنطینه و فضای دور از مدرس امکان افزون‌تر شدن این اعتیادها وجود دارد که خطر آنها از اعتیادهای افیونی کمتر نیست.
وی همچنین یادآور شد: نبودن خلوت مناسب برای فرزندان یک نوع امکان تربیتی و یادگیری عمیق را از آنها گرفته است تا بتوانند موضوعی را جستجو کنند و به همین دلیل ضروری است که کودکان دنیایی با تخیل داشته باشند و تخیل موجب رشد و پرورش آنها شود.
ورود به دنیای خیال با قصه‌گویی
در بخش دیگر این نشست مجيد راستي نويسنده بیش از ۷۰ عنوان کتاب کودک گفت: الان زمانی است که دیگر باید فرصت‌ها را به تهدید تبدیل کنیم. والدين در اين روزها فرصت بیشتری برای بودن در كنار فردندانشان دارند؛ زیرا بچه‌ها همان‌طور که به آسانی یاد می‌گیرند به همان آسانی یاد هم می‌دهند و پدر و مادرها با ورود به دنیای بچه‌ها می‌تواند نتایج خوبی به همراه داشته باشد.
وی افزود: هم‌نشینی والدین و فرزندان موجب می‌شود تجربیات هر دو به هم منتقل شود. تخیل در دنیای کودکان نقش زیادی دارد و می‌توان گفت که تخیل دنیای واقعی بچه‌ها است و آنها دنیای ما آدم بزرگ‌ها را تخیلی می‌بینند؛ چون از دنیای آنها دور است.
راستی با بیان اینکه در دنیای قصه‌ها و تخیل در کتاب‌ها می‌تواند کمک بسیار خوبی به آنها باشد، گفت: زمانی که یک قصه برای بچه‌ها تعریف می‌کنیم، آنها از دنیایی که در آن هستند فاصله می‌گیرند و هرچه در قصه‌ها به بچه‌ها امید و نور و رنگ نشان بدهید همه آنها برای کودک شکل عینیت و اتفاق به خود می‌گیرند و روح کودک صیقل می‌خورد و شاداب‌تر می‌شود.
وی تاکید کرد: دقایقی که والدین برای بچه‌ها قصه می‌گویند در زمانی قرار می‌گیرد که دو چیز در آن وجود دارد؛ نخست سفر است و دیگر زمان. یعنی از زمانی که در آن زندگی می‌کنند خارج می‌شوند و به زمانی وارد می‌شوند که محدودیتی ندارد.
راستی با اشاره به نتایج قصه‌گویی و کتاب‌خواندن برای کودکان توضیح داد: بچه‌ها با کمک قصه‌ها به دنیاها و جهان‌هایی که مجموعه‌ای از لذت‌ها، شادی‌ها و یادگرفتن‌های غیرمستقیم هستند قدم می‌گذارند و می‌آموزند و یادگیری یکی از ملزومات اصلی قصه در دنیای کودکان است.
وی با تاكيد بر اينكه باید در قصه‌خواني براي كودكان شيوه‌ها مختلف را تجربه كنيم و همیشه به یک شیوه رفتار نکنیم، گفت: لازم نيست هميشه والدين قصه بخوانند گاهي از فرزندمان بخواهيم بخشي از قصه را براي ما بخواند، گاهي به صورت اشتراكي والدين و فرزندان با هم كتاب بخوانند زيرا وقتي ٢ نفر در كنار هم كتاب مي‌خوانند، صميمت ميان آنها بيشتر مي‌شود.
به گفته راستی، با ايجاد و تقويت صميميت بين فرزند و والدين اتفاق‌هاي ارزشمندي در كنار آن رخ مي‌دهد و بايد بدانيم كه براي ايجاد امنيت در فرزندان بايد ارتباط بيشتر و فراگيرتری داشته باشيم و قصه به خوبی چنین فرصتی را برای فرزندان و والدینشان ایجاد می‌کند.
نظر شما