انتقاد پذیری یک مکتب یا نظام سیاسی در عرصههای نظری و عملی میتواند محک مناسبی برای سنجش مردمی بودن آن مکتب یا نظام و احترام آن به آزادیها و حقوق بنیادین انسانی به شمار آید.
در بخشی از کتاب میخوانیم: «هر چند ممکن است این مفهوم در نگاه نخست با مفاهیم دیگری همچون عیبجویی، مخالفت، آزادی بیان، امر به معروف و نهی از منکر و مشورت شباهت داشته باشد اما مستقل از آنهاست و حدود ویژه خود را دارد و بر این اساس لازم است نقاط افتراق و اشتراک با آن مفاهیم یادشده تبیین شود. از سوی دیگر انتقاد گاه در حوزههای صرفاً نظری و به ویژه دینی تحقق مییابد و گاه در عرصههای اجتماعی و سیاسی نمایان میشود که میتواند از سوی متدینان به یک دین یا مکتب و موافقان یک نظام سیاسی و حاکمان آن و یا منتقدان آن صورت پذیرد. همچنین منتقد گاه در چارچوب پذیرفته شده گام برمیدارد و گاه از این چارچوب به حقوق انتقاد شونده تعرض میکند. در همه شکلهای فوق نگاه قرآن و سنت قابل بررسی است و حدود و محدودیتهای انتقاد کنندگان و انتقاد شوندگان یا حقوق آنان نیازمند تعریف و تبیین است. همچنین مباحث دیگری چون مبانی حق یا تکلیف بودن انتقاد از منظر قرآن و سنت، نگاه قرآن و سنت درباره انتقاد در دو حوزه دین، چگونگی ساز و کارهای انتقاد و نیز تضمینها و مصونیتهای پیش بینی شده برای منتقد بر اساس قرآن و سنت آورده شده است.»
در این کتاب بیان و فرضیههای زیر مطرح شده است:
1. با توجه به مبانی کتاب و سنت انتقاد با دو حیثیت، هم حق و هم تکلیف به شمار میآید.
2. انتقاد حوزههای مختلف زندگی بشر را در بر میگیرد و به ویژه در دو حوزه دین و سیاست مورد توجه قرآن و سنت معصومان قرار گرفته است.
3. از آموزههای کتاب و سنت میتوان استفاده کرد که اسلام در تعامل فعال با عقل و تجربه بشری در حوزههای مختلف بر اصل انتقاد دارای برنامه است. اصول امر به معروف و نهی از منکر و النصیحه المسلمین و نیز توجه به رضایت عامه در مشروعیت از جمله ساز و کارهای پیش بینی شده در کتاب و سنت است.
4. از منظر کتاب و سنت به نظر میرسد منتقد در مرحله اختیار اجرا و عمل از مصونیت برخوردار است. هرچند در حوزه تشریع الهی در برابر خداوند مسئول است و نباید از مرزهای شریعت فراتر رود.
ساختار کتاب
مباحث این کتاب مشتمل بر سه فصل است؛ فصل اول به مبانی و کلیات اختصاص دارد که در آن حجیت سیره معصومان، نقش عرف و زمان و مکان در استنباط قوانین اسلامی و مفهوم انتقاد و اهمیت آن بررسی میشود و در فصل دوم به انتقاد دینی و به عبارت دیگر انتقاد در حوزه الهیات و پرداخته و در آن ادله جواز انتقاد دینی، حقوق منتقدان دینی و حدود انتقاد دینی بررسی میشود. فصل سوم هم به انتقاد سیاسی اقتصادی یافته است، در این فصل ادله حق انتقاد سیاسی، حقوق منتقدان سیاسی و ساز و کارهای انتقاد سیاسی و حدود انتقاد سیاسی بحث شده است. در پایان کتاب نتایج تحقیق و پیشنهادهایی درباره آن ارائه میشود.
کتاب «انتقاد دینی و سیاسی در قرآن و سنت» نوشته محمد حسن موحدی ساوجی با شمارگان ۳۰۰ جلد، در ۲۴۶ صفحه به بهای ۴۵ هزار تومان از سوی انتشارات دانشگاه مفید منتشر شده است.
نظر شما