به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، محسن مومنی شریف؛ نویسنده حوزه انقلاب و ادبیات پایداری با اظهار تأسف از فقدان نویسنده و هنرمند متعهد انقلاب اسلامی، جهانگیر خسروشاهی، بیان کرد: ایشان از کسانی بود که ما را به یاد شهید آوینی می‌انداخت، چراکه از دوستان و همکارانش بود. شهید آوینی به داستان کوتاه جهانگیر خسروشاهی بسیار اعتقاد داشت.
 
وی ادامه داد: مرحوم خسروشاهی اهل سیر و سلوک و خلوت‌نشینی‌های دلی بود و این ویژگی در کارهای او نیز به‌چشم می‌خورد. کارهایش به‌نوعی در امتداد نگاه شهید آوینی بود. بعد از شهادت سید مرتضی آوینی، بیشتر کارهای او را ویراستاری و تبدیل به کتاب کرد.
 
رئیس سابق حوزه هنری انقلاب اسلامی، تصریح کرد: آنچه در نوشتن داستان به دنبالش بود، فراتر از حوادث پیش‌پا افتاده مدنظر بیشتر افراد بوده و دنبال نوعی تحولات در درون انسان بود. به‌ویژه کتاب «زخم‌دار» ایشان شاید به‌نوعی حس و حال درون خودش بود.
 
این نویسنده پیشکسوت حوزه انقلاب و ادبیات پایداری، در بیان دیگر ویژگی شاخص جهانگیر خسروشاهی، گفت: او انسانی بسیار متواضع و فروتن بود. با وجود اینکه بسیار کتابخوان بوده و به‌ بیانی از نظر گستردگی و عمق در فهم ادبیات انقلاب اسلامی، ملا بود، اما خود را از همه کوچک‌تر می‌دید.
 
وی افزود: ظاهر و باطنش یکی و اهل تواضع بود. شاید یکی از دلایلی که جهانگیر خسروشاهی و آثارش آنطور که باید و شاید شناخته نشده، به همین خصلت فروتنی ایشان برمی‌گشت. انسان‌هایی با چنین ویژگی‌هایی در جامعه امروز متأسفانه کمتر دیده و شناخته می‌شوند.

جهانگیر خسروشاهی؛ نویسنده بزرگ و بی ادعای ادبیات انقلاب اسلامی، امروز (چهارشنبه 13 بهمن‌ماه) به‌علت عارضه قلبی چشم از جهان فرو بست. مجموعه‌های داستان کوتاه «خلفه‌های وحشی (۱۳۷۰)»، «باغ باور (۱۳۷۳)»، «بیرون قلعه امن نیست (۱۳۷۶)»، «خیابان رؤیت (۱۳۷۹)»، «به کلی سری (۱۳۸۱)»، همچنین داستان‌های بلند «نفر پانزدهم (۱۳۶۱)»، «صخره‌ها و پروانه‌ها (۱۳۶۹)» و دو رمان «زخمدار (1374)» و «رویای داغ (1383)» ازجمله آثار به‌جای مانده از جهانگیر خسروشاهی است.