فوزیه بشارت، پرداختن به جنبه‌های جامعه‌شناسی و ظرفیت‌های فرهنگی و تاریخی منطقه گروس را نکات قابل توجه کتاب «سه‌مای چاره‌نووس» برشمرد و افزود: زمینه اصلی داستان‌، روایتگر زندگی زن است، قربانی شدن زن و با پای خود به قربانگاه رفتن یک زن است.

وی ادامه داد: سرنوشت یک زن را مرد رقم می‌زند و صدای دوست داشتن او خفه می‌شود و جامعه طبقاتی آن دوران و مسائل فرهنگی و اجتماعی آن روایتگر آن است که خان و خانزاده همیشه رعیت را زیردست خود می‌دیدند و سرنوشتش را رقم می‌زدند.

این نویسنده بیجاری با اشاره به معنی عنوان کتاب بیان کرد: «سه‌مای چاره‌نووس» به معنی رقص سرنوشت است و در کتاب می‌خوانیم که همه خدا را صدا می‌زنند، خان، هه ناسه، برهان، آفراسیاب و ... خدا را صدا می‌زنند و فرج و کلاه زر هم به خدا پناه می‌برند.

بشارت اضافه کرد: زمان رخداد این رمان به اوایل انقلاب در منطقه گروس برمی گرد که در آن کامیار که برای حرفه معلمی به روستای آمده است شیفته خواهر شاگردش برزان می‌شود و زمانی که برمی‌گردد تا مادرش را برای خواستگاری هه‌ناسه بیاورد به‌دلیل ادای دین و قرض پدر هه‌ناسه به خان، دلداده‌اش به لطیف پسر خان که مشکلات روحی روانی دارد، داده می‌شود.

وی درباره نوشتن به زبان مادری گفت: زبان مادری زبانی است که بر جان می‌نشیند و سرشار از جملات و تعبیرات و اصطلاحاتی شیرین و دلنشین است که متاسفانه امروز در سایه زندگی مدرن، کم‌کم ردش در زندگی کم‌رنگ می‌شود. نوشتن به زبان مادری به‌عنوان یکی از سرمایه‌های گران‌بهای فرهنگ ایرانی در قالب کتاب موجب ماندگاری آن خواهد بود.

بشارت که در حال حاضر در حال نگارش دومین رمان خود است، از چاپ ترجمه فارسی مجموعه داستان «هورمسگه‌گان ژنیگ» خبر داد و افزود: ترجمه فارسی «هورمسگه‌گان ژنیگ» به قلم مستوره درخشی که تجربه ترجمه رمان کُردی «گل شوران» نوشته عطا نهایی و کتاب «فاجعه» نوشته جلال ملکشا را در کارنامه دارد، با حمایت نشر افراز چاپ و در چند روز اخیر روانه بازار نشر شد.
 
وی در بخش دیگری از صحبت‌هایش از همسرش آقای رضا مسروری و دخترانش هدیه و هستی مسروری که همیشه همراه و تکیه گاهش بوده اند، قدردانی کرد و افزود: خوشبختانه زندگی مشترک موفقی دارم و همسرم که معلم بازنشسته است همیشه به سان یک معلم راهنما و مشوقم بوده است.


به گزارش‌(ایبنا) در کردستان؛ فوزیه بشارت، نویسنده بیجاری خرداد‌ماه سال جاری از سومین کتاب خود در قالب رمان تاریخی اجتماعی با عنوان «سه‌مای چاره‌نووس» رونمایی کرد. این کتاب روایتگر روزگاری نه‌چندان دور خان و رعیت است. این کتاب به گویش کردی گروسی نگاشته شده و فوزیه بشارت، نخستین زن نویسنده است که با تجربه 4 سال نویسندگی، کتابش را به گویش کُردی گروسی به نثر نگاشته و با خلق رمان ادبی کُردی گروسی به نام «سه‌مای چاره‌نووس» درصدد حفظ اصالت، فرهنگ فولکلور و هویت خود برآمده است.

وی در دو کتاب قبلی خود «سه‌رچوپی ئاگر له ریخه‌سیه» و «هورمسگه گان ژنیک» در قالب مجموعه داستان کوتاه و اثر سترگ «سه‌مای چاره‌نووس» به خوبی ماندگاری این لهجه را نشان داده و روشن کرده که کُردی گروسی هم می‌تواند جدای از شعر، در نثر هم خلاقیت‌های ارزشمندی را عیان کند.

این نویسنده توانمند بیجاری در سن 45 سالگی نوشتن را با شرکت در کلاس‌های نویسندگی سراج‌الدین بناگر در سنندج آغاز کرد و در سال 97 نخستین کتابش را با عنوان «سه‌رچوپی ئاگر له ریخه‌سیه» به چاپ رساند. 

قصه از آنجا آغاز می‌شود که دختران این نویسنده که همیشه پای قصه‌های دلنشین مادرشان نشسته‌اند، مشوق نوشتنش می‌شوند و بعد از گذشت پنج سال، سه کتاب در قالب‌های داستان کوتاه و رمان از او در کتابفروشی‌ها می‌بینیم که با استفاده از ظرفیت گویش کُردی گروسی (زبان مردم شهرستان بیجار و گروس) و تصویرآفرینی و نگاه به گوشه گوشه فضای زبان داستان، به خوبی از عهده خلق این اثر برآمده و تابلوهای جذابی را نشان داده است.

کتاب «سه‌مای چاره‌نووس» که نخستین تجربه رمان فوزیه بشارت است به قلمی شیوا نوشته شده است و این رمان از ذهن یکی از شخصیت‌ها به نام کامیار و در دل تابلو خلق شده است.