یکشنبه ۱۶ مرداد ۱۴۰۱ - ۰۸:۰۶
بیشتر از موسیقی تعزیه در مکتوبات یاد شده است/ «سنگ و سینه» را بخوانید!

مجتبی صفایی گفت: وقتی مکتوبات را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که بیشتر از موسیقی تعزیه یاد شده تا موسیقی نوحه‌ها، آن‌هایی که سمت موسیقی نواحی رفتند نیز کمتر به موسیقی مذهبی پرداخته اند و به اندازه  کافی کاووش انجام نشده است.

مجتبی صفایی موسیقی دان و کارشناس موسیقی مذهبی در گفتگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به معرفی کتاب‌هایی متناسب با ایام محرم پرداخت. او درباره کتاب «سنگ و سینه» نیز توضیحاتی ارائه کرد.

صفایی بیان کرد: محمدرضا آل ابراهیم در مورد فرهنگ مردم استهبان مجموعه کتاب‌های ارزشمندی نوشته است . همچنین مجموعه کتاب‌هایی با عنوان نوحه نواحی توسط متین رضوان پور گردآوری و به بازار آمده است. در این کتاب نوحه‌های سراسر کشور جمع آوری شده است. 

وی ادامه داد: کتاب «موسیقی مذهبی ایران» نوشته محمدتقی مسعودیه است که دیگر به چاپ نمی‌رسد و بیشتر نسخه‌های قدیم آن دردسترس است. عین همین کتاب و با همین عنوان توسط حسن مشهور نوشته شده است. محمدرضا درویشی هم کتابی نوشته است با عنوان «بیست ترانه فارس» که مربوط به موسیقی استان فارس است. 

این موسیقی دان درباره کتاب «سنگ و سینه» بیان کرد: در کتاب «سنگ و سینه»، بیست نوحه قدیمی‌که در آیین سنگ زنی شهرستان استهبان مورد استفاده قرار می‌گیرد، گردآوری شده است. البته من آوا نگاری روی نوحه‌هاانجام دادم و اشعارش رو تدوین کردم. 

وی افزود: در بخش‌هایی از کتاب به موسیقی مذهبی ایران اشاره و در مورد تاریخچه شهرستان استهبان نیز گفته می‌شود. در کتاب سنگ و سینه سعی شده مواردی گنجانده شود که برای همه آشنا باشد چه آن‌هاکه اهل موسیقی هستند و چه آن‌هاکه سواد چندانی ندارند. 

صفایی اضافه کرد: من فکر می‌کنم این کتاب می‌تواند در کشف مجهولات موسیقی منطقه مفید باشد و خاطرات قومی‌ما را به یادمان بیاورد و معیاری باشد برای آفرینش نواهای تازه، چه در بخش موسیقی مذهبی و چه موسیقی منطقه. 

وی عنوان کرد: وقتی مکتوبات را بررسی می‌کنیم متوجه می‌شویم که بیشتر از موسیقی تعزیه یاد شده تا موسیقی نوحه‌ها، آن‌هایی که سمت موسیقی نواحی رفتند نیز کمتر به موسیقی مذهبی پرداخته اند و به اندازه  کافی کاووش انجام نشده است. 

این موسیقی دان بیان کرد: داستانی درباره استهبان وجود دارد. حوالی ۲۵۰ سال پیش گروهی از مردم یزد به استهبان می‌آیند و به صورت خانواری در محله تیربنجان اصفهان می‌مانند و مراسم خاص خودشان را در ایام محرم انجام مي دهند. دو مراسم از این‌هابه جا مانده است، اول چارچوگردانی نخل که مشخص است از یزد به استهبان آمده است. دومین مراسم هم چکچکو یا همان سنگ زنی است. به نظر می‌رسد لفظ جغجغه همان چکچکو باشد.  بخشی از کتاب نیز مربوط به فیگورهای جسمانی است که دست‌هابه چه صورت در هوا قرار می‌گیرند. یا چگونه در مقابل سینه قرار می‌گیرند.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها