به‌گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، حسین خائف مترجم کتاب «اصول داوری عکاسی»، نوشته تام آنگ، در گفت‌وگو با ایبنا ضمن بیان اینکه در ابتدا حوزه تخصصی خود عکاسی نبوده است عنوان کرد:
من دانش‌آموخته زبان انگلیسی هستم ولی حدود بیست سال در دانشگاه گیلان عکاسی و فیلم‌برداری انجام می‌دادم. در واقع مسئول سمعی‌بصری دانشگاه گیلان بودم.
 
خائف در خصوص اینکه خودش تابه‌حال داوری کرده یا خیر گفت: در دانشگاه یکی‌دو مرتبه در کنار آقای گلچین که یکی از استادان بزرگ عکاسی در ایران هستند داوری انجام داده‌ام و چند مرتبه هم به‌عنوان داور عکاسی انتخاب شده بودم که به دلیل اینکه در ایران شیوه‌ای که برای داوری انتخاب می‌کنند خیلی نادرست است و بنده قبول ندارم به داوری نرفتم. چون احساس می‌کردم در داوری‌ها جانب انصاف و عدالت رعایت نمی‌شود.
 
این مترجم در مورد محتوای کتاب و اینکه نحوه آموزش داوری در کتاب به چه صورت است، تصریح کرد: این کتاب توسط یکی از استادان برجسته عکاسی به‌نام تام آنگ نوشته شده است. او در زمینه عکاسی دیجیتال هم چند کتاب دارد که تصمیم به ترجمه آن‌ها هم دارم اما هنوز فرصت نشده است. او در کتاب مطرح می‌کند که این روش داوری روشی بسیار آکادمیک است.

تام آنگ معتقد است که در روز داوری وقتی قرار است داوران آثار را داوری کنند نباید پشت سر هم آثار را ببینند و داوری کنند؛ چون علاوه بر اینکه چشم را خسته می‌کند، خلاقیت را از بین می‌برد. به‌طور مثال اگر موضوع عکاسی طبیعت بوده باشد و یک داور حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰  عکس طبیعت را دیده باشد ذوق و خلاقیتش از بین می‌رود. او مطرح می‌کند که در هنگام داوری باید یک بار عکس توسط داور دیده شود سپس داورها ۲۰ یا ۵۰ عکس برتر را انتخاب کنند و روزی که  قرار است داوری نهایی انجام شود از مجموعه ۵۰ یا ۱۰۰ عکس نهایی در آرامش عکس برتر را انتخاب کنند.
 
 وی در مورد اینکه آیا در ایران به این نحو داوری انجام می‌شود گفت: در کشور ما وقتی داوری انجام می شود به‌نظر من خیلی عادلانه نیست و همچنین برای داوری متخصص دعوت نمی‌شود. برای داوری در هر زمینه باید شخصی در نظر گرفته شود که در همان زمینه تخصص داشته باشد. یعنی اینطور برداشت نشود که هر کسی توانایی اعلام نظر در مورد همه عکس‌ها را دارد. به‌علاوه عکس‌ها باید امتیازبندی شوند. مثلاً اگر عکاسی به عکس خود چیزی اضافه کرده ولی در مقابل عکاس دیگری عکسش طبیعی بوده و اغراق در رنگ را نمی‌بینیم، دومی باید امتیاز مثبت بگیرد.
 
وی افزود: در مورد ادیت عکس‌ها هم این مسئله خیلی جالب است که یک لیست سیاه وجود دارد به این صورت که عکاسانی که در عکاسی تقلب کرده‌اند، مثلاً عکس برای شخص دیگری بوده است یا عکس مستندی نداشته‌اند یا عکس فتوشاپ بوده است یا المانی در عکس می‌بینیم که در عکس اصلی نبوده است، از شرکت در مسابقه حذف می‌شوند به طوری که هر سال یا تا دو سال بعد حق شرکت در هیچ مسابقه‌ای را ندارند.
 
 مسئله مهم آخری که این نویسنده مطرح می‌کند این است که باید وقتی یک عکس برای مسابقه‌ای گرفته می‌شود، آرشیوی از عکس‌ها نگه داشته شود تا بعد از اینکه داورها عکس نهایی را انتخاب کردند آن عکس را با عکس اصلی مطابقت دهند و اگر همه چیز درست بود در نهایت آن عکس را به‌عنوان برنده مسابقه انتخاب کنند. مسئله بعدی که مطرح می‌کند اخلاق در داوری است که نویسنده به‌شدت به آن معتقد است. در آخر کتاب هم یک سری عکس‌ها به‌صورت رنگی آمده که به همان صورت در ترجمه کتاب آمده است.
 
کتاب «اصول داوری در عکاسی» نوشته تام آنگ، ترجمه حسین خائف در پنج فصل با عنوان‌های اصول عکاسی، مسائل علمی، مفاهیم کلی، اندازه‌گیری و مدیریت رقابت در ۱۶۴ صفحه تدوین شده است و از سوی انتشارات بلور راهی بازار نشر شده است.