دوشنبه ۹ مرداد ۱۴۰۲ - ۱۵:۱۲
دستورالعملی جامع برای مطالعه سينمای معاصر

خواننده در «اَبَرسینما» با الگویی مشخص و صیقل‌خورده از فضا و تجربۀ دیجیتال در سینما روبه‌رو می‌شود که شاید نه فقط در این نوع خاص از فیلم‌ها، بلکه در درک بهتر از کلیت سینما نیز به او یاری رساند.

به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) کتاب «ابرسینما؛ فلسفه فیلم در عصر دیجیتال» نوشته براون ویلیام و ترجمه اکرم ورشوچی‌فرد و پیام زین‌العابدینی است که نشر کتاب پارسه در پنج فصل آن را منتشر کرده است.

تاریخ بشری در هر دورانی با یک ویژگی شناخته و حتی نام‌گذاری می‌شود: عصر آتش، عصر کشاورزی، عصر روشنگری، عصر انقلاب صنعتی و... از میانۀ قرن بیستم و با اختراع رایانه‌ها، بشر وارد عصر دیجیتال شد. در کنار آن از حدود صدوبیست‌وپنج سال پیش، بشر با پدیدۀ شگرف و اثرگذار دیگری یعنی سینما آشنا شده بود. برخورد این دو پدیدۀ نسبتاً نوظهور با یکدیگر، نتایج جالب توجه و حتی گاه فراتر از اهداف اولیه‌اش را موجب شده بود.

ویلیام براون در این کتاب، با استناد به فیلم‌های مشهوری همچون آواتار، ماتریکس، ایکس ـ من و... دلایلی به خواننده ارائه می‌دهد که چرا باید جلوه‌های ویژه و تکنیک‌های تدوین دیجیتال به‌سوی مرحلۀ جدیدی گام بردارند تا بینندۀ اثر، درک درست‌تری از آن‌ها داشته باشد. براون توضیح می‌دهد که چگونه سینمای آنالوگ با کمک شیوه‌های نبوغ‌آمیز، در پی پنهان کردن محدودیت‌هایش بوده و در عوض سینمای دیجیتال، همواره در پی پوشاندن نمودهای بارز قدرت بی‌حدوحصرش است. او با اشاره به نقش غیرانسان‌محوری این نوع از سینما، تأکید می‌کند که شناخت هویت شخصیت‌ها در این فیلم‌ها به ارتباط بیننده با چنین نمودهایی وابستگی کامل دارد.

نويسنده در اين کتاب، ديدگاهی نوآورانه را درباره سينما در عصر ديجيتال مطرح می‌کند. از همان صفحه نخست با متنی شيوا مواجه مي‌شويم که دستورالعملی جامع برای مطالعه سينمای معاصر در اختيار ما قرار می‌دهد... حضور فيلم باشگاه مشت‌زنی به‌عنوان نقطه مرجع اصلی و ثابت در سرتاسر کتاب احساس می‌شود. نويسنده کتاب در ايجاد الگويی جديد برای انديشيدن و ارائه استدلال نظری درباره سينما در عصر ديجيتال موفق عمل می‌کند. خواننده در اَبَرسینما با الگویی مشخص و صیقل‌خورده از فضا و تجربۀ دیجیتال در سینما روبه‌رو می‌شود که شاید نه فقط در این نوع خاص از فیلم‌ها، بلکه در درک بهتر از کلیت سینما نیز به او یاری رساند.

در فصل اول تسخیر و تحت سیطره درآوردن فضا در سینمای دیجیتال را روایت می‌کند.
فصل دوم به ویژگی غیرانسان‌محوری سینمای دیجیتال پرداخته است.
فصل سوم از زمان‌بندی تا زمان در سینمای دیجیتال را مورد کاوش قرار می‌دهد.
فصل چهارم مجموعه جهان-فیلم-تماشاگر را مطرح می‌کند.
در فصل پنجم هم نتیجه‌گیری کرده و فلسفه فیلم در عصر دیجیتال را بیان می‌کند.

این کتاب در سال ۱۴۰۲ به چاپ دوم رسید.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها