به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، مراسم بزرگداشت «منوچهر احترامی» عصر دیروز (سه‌شنبه ۲۹ بهمن) با حضور خانواده وی و جمعی از نویسندگان و هنرمندان در تالار بتهوون خانه هنرمندان با پخش سرود ملی جمهوری اسلامی ایران آغاز شد.

در ابتدای این مراسم «پورنگ پیروزفر» خواهرزاده منوچهر احترامی با خوشامدگویی به حاضران گفت: ساده‌زیستی و ساده‌نگری جزو شخصیت دایی من بود و همین نحوه برخورد او با زندگی گونه‌ای از طنز یا نوعی از زندگی را برای دیگران به‌وجود آورد.

وی افزود: هدف از این دور هم جمع شدن آن است که به یاد او لبخندی را بعد از اندوه و بغض چند روز پیش، بر لب‌ها بنشانیم. 

بعد از پخش فیلم کوتاهی درباره منوچهر احترامی، «شهرام شکیبا» که اجرای این مراسم را برعهده داشت، گفت: می‌خواهم بدانم سراغ چه کسی می‌توان رفت که ظرایف شوخ‌طبعی سعدی را بشناسد و بتواند از زندگی روزمره بیش‌ترین حالات طنز را استخراج کند و هرچه درباره ادبیات از او بپرسی بلد باشد. احترامی چنین فردی بود.

«عبدالجواد موسوی» که سخنران دیگر این برنامه بود، از یکی از پژوهش های احترامی با موضوع «پژوهش طنز درادبیات تعزیه» نام برد و از دوستان دست اندرکار نشر، برای انتشار این کتاب یاری خواست.

«احمد عربانی» نیز در ادامه با بیان عبارت «حسنی بگو یه دسته گل، رفت»، سخنانش را آغاز کرد و گفت: حسنی بگو یه دسته گل رفت.. آقا منوچ توفیق، اسبش را زین کرده بود که ۵۰ سال تمام بنویسد. مثل یک دسته گل نوشت و آموزش داد. بچه مکتبی قدیم درس خواند و خواند و گل‌آقایی‌ها هم فهمیدند که نگارش حسنی فقط کار اوست.

وی که با ابراز احساسات خاصی درباره منوچهر احترامی حرف می‌زد، در ادامه گفت: او از مدیرنوازی و تبلیغات و روابط عمومی به نفع خود بیزار بود و ما هنوز ارزش دردانه‌های خود را درک نمی‌کنیم. چراکه تازه چهار پنج سال پیش او را کشف کردیم. او یا سفارشی را قبول نمی‌کرد یا وقتی قبول می‌کرد با اخلاص می‌پذیرفت. احترامی یک آزاده بود که با قدرت می‌گفت و وقتی که می‌گفت، عشق آغاز می‌شد و حالا حسنی بگو یه دسته گل رفت...

زروئی نصرآباد، نویسنده دیگری که دراین محفل حضور داشت نیز اظهار داشت: احترامی طنزی لایه لایه و قشنگ داشت. یکی از ویژگی‌های طنز او نگاه برهمنانه‌اش به دنیاست. احترامی دغدغه مشکلات جامعه بشری را نداشت. او برهمنانه به مسایل کوچکی پرداخت که در دل آن بزرگ‌ترین انتقادها قابل استخراج بود. 

وی ادامه داد: مبارزه با خرافه و عادت و توجه به سیر مناسبات تاریخی و اجتماعی، از وجوه قابل توجه در آثار احترامی بود. به همین دلیل کیومرث صابری طنز او را طنزی شایسته احترام خواند.

این نویسنده همچنین لزوم پرداختن به کارهای نیمه‌تمام منوجهر احترامی را گوشزد کرد و افزود: احترامی کارهای با ارزش نیمه‌تمام بسیاری دارد. من در اینجا از خانواده وی، دوستان نویسنده و هنرمند خواهش می‌کنم آثار ناتمام این بزرگ را به فرجام برسانند.

برنامه‌های این مراسم بزرگداشت با سخنان کامبیز درمبخش، کاریکاتوریست و طنزپرداز ادامه یافت. او از روزهای آشنایی‌اش با احترامی در مجله توفیق و نیز بیان خاطراتی از اولین روز آشنایی و آخرین ملاقاتش با وی سخن گفت و اظهار داشت: طنز احترامی طنزی عمیق بود و هر گاه که بخواهی آثار او را بخوانی، باید اطلاعاتی از طنز در کتب قدیم داشته باشی.

سخنان «پوپک صابری فومنی» که بغض‌آلود درباره احترامی حرف می‌زد، بعد از گفته‌های درمبخش حال و هوای دیگری به این مراسم بخشید. او که با تاکید و نگرانی، جوانان و نویسندگان را به تحقیق و تفحص بر آثار منوچهر احترامی توصیه می‌کرد، گفت: کارهای ایشان باید سال‌های سال نقد شود. از «جامع الحکایات» تا «راپورت‌های مدینه فاضله» و مقالات تحقیقی ایشان که خود سرچشمه‌ای برای تحقیقات دیگر است.

وی اضافه کرد: ایشان فقط می‌گفت بخوانید و بخوانید و بخوانید. طنز را بدون بغض و کینه می‌نوشت و شیرین انتقاد می‌کرد و تندی نیش قلمش کسی را آزار نمی‌داد.

پخش فیلمی انیمیشن طنز درباره زندگی منوچهر احترامی بخش دیگری از این مراسم را به خود اختصاص داد.

علیرضا سحرخیز، اسدالله امرایی، رضا رفیع و جلال سمیعی نیز آخرین سخنرانان این مراسم بودند.

این مراسم با پخش فیلم کوتاه دیگری با عنوان «پرواز منوچهر احترامی» پایان یافت.