یکشنبه ۳۰ مهر ۱۴۰۲ - ۱۲:۴۴
حرکت روی لبه تیغ

فیلم کوتاه «مدیر مدرسه» به کارگردانی میکائیل دیانی با گذشت سه روز از چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران دو سانس خود را پشت سر گذاشت که هر دو سانس با استقبال مخاطب و تکمیل ظرفیت 4 سالن در دو سانس همراه بود.

سرویس هنر خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): مدیر مدرسه» ما را یاد حاتمی کیا و نقطه نظرش می‌اندازد. او منتقدی است سیاسی که تند سخن می‌گوید اما سخنش خارج از چهارچوب نقد نمی‌ایستد. در واقع، به گفته ای، او منتقدی درون گفتمانی است که راه چاره را مسئولیت پذیری و دیدن نادیدنی ها می‌داند. این رویکردهای انتقادی در آثار او، بیش از پیش نیز نگاهش به مسئولین و مسئولیت پذیری آنان است تا مردم، و مدیر مدرسه نیز همین است. یک نگاه نقادانه در نسبت با آشوب های غیر عقلانی و بازنمایی یک رفتار عاقلانه در مسئولیت پذیری.

شخصیت مدیر خود را مسئول مکانی می‌داند که تحت کنترل اوست. این کنترل نیز نه جابرانه است و نه نابخردانه بلکه او با کج رفتاری نوجوانانی دو آتشه روبروست که نمی‌دانند برای چه شعار می‌دهند و او مجبور است سخت گیری کند. این سخت گیری نیز همانند اعمال او در گرفتن هر نوع نشانه شناسایی از بچه ها، نگاه به آینده دارد. اینکه من نشان جرم شما را پاک می‌کنم، اما شما نیز سر به راه شوید همانطور که این رفتار دقیقاً با سکانس نهایی یعنی خجالت کشیدن دانش آموزان تکمیل می‌شود. اما رفتار شخصیت مدیر تنها در برابر دانش آموزان نیست و مانند حاتمی کیا دوسویه و دولبه است و اتفاقاً لبه دوم بیش از پیش پر رنگ است و انتقادی.

لبه دوم رفتار مدیر با حراست آموزش و پرورش است. حراستی که می‌خواهد وظیفه اش را انجام دهد و چه خوب که مرد و زن حراستی نه خشمگین هستند و نه خشن، اما سوال اینجاست که چرا مدیر مدرسه با دیدن همین ملایمت و وظیفه شناسی باز هم اطلاعات را به حراست نمی‌دهد؟! با اینکه با آنها بد رفتاری نمی‌کند؟! یک دلیل درونی وجود دارد و آن دقیقاً بار مسئولیتی است که پیش ازین از او دیده ایم. او با مسئولیت خودش بخشیده و نمی‌خواهد تا دیگری بخاطر عدم مدیریت او سرزنش و توبیخ شوند، و در نهایت با عمل شکستن حافظه دوربین، عمل قهرمانانه و اخلاقی خود را کامل می‌کند و خود را فدا کرده و به گونه ای دیگر، تنبیه می‌کند. تنبیهی که دیگری را نیز متنبه می‌کند، یعنی دانش آموزان را. این دقیقاً نزدیک به دیدگاهی است که حاتمی کیا در نقد درون گفتمانی خود دارد. یعنی جایی که عمل قهرمانانه شخصیت هایش همراه با متنبه کردن دیگری انجام می‌شود اما خوبی مدیر مدرسه در داشتن چنین رویکردی، نبود تقلید عین به عین در ساختار چنین دیدگاهی است. مدیر مدرسه با مساله روز این رویکرد نقادانه را پیوند می‌دهد و حاتمی‌کیا این نقادی را در نسبت با کلان مسائل و گذشته می‌بیند.
لازم به ذکر است این فیلم تاکنون در میان ۱۰ فیلم کوتاه برتر جشنواره از نظر آرا مردمی است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها