به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، شمارۀ دوم «نقدنامه علوم انسانی» که با تیتر «در ورطهٔ سوفسطایی» به نقد و بررسی کتاب «آموزه اساس» اثر کارل اشمیت می‌پردازد، منتشر شد.
در علوم اجتماعی کم نیستند افرادی که تحقیق درباره‌ی اساس یک ملت را در قانون جستجو می‌کنند؛ برای اینان قانون، توافقی است که مناسبات فی‌مابین جمعی را به نحو تثبیت‌شده‌ای معین کرده است. پس از آن، روابط انسانی در روشنی این قواعد، تنظیم شده و همه چیز، حتی وقایع سرزده، می‌توانند سر جای خودشان باشند.
اما اگر قانون این باشد، آنگاه با پرسش‌هایی اساسی مواجه خواهیم بود: اولاً قانون چگونه از پیش امکان تفسیر موضوعات نوشونده‌ی جهان انسانی را یافته است؟ و ثانیاً چگونه در این قواعد و توافقی قراردادی، موجودیت سیاسی واحدی به نام ملت پدید آمده است.
شمارۀ دوم نقدنامه علوم انسانی با دبیری علمی اباصالح تقی‌زاده طبری و به همت گروه علوم سیاسی شورای بررسی متون و کتب علوم انسانی تولید شده و علاوه بر ارائه سه بازخوانی از ایدهٔ اشمیت دربارهٔ اساس توسط فردین مرادخانی، مهدی فدایی مهربانی و محمدرضا هدایتی، حاوی مقدمه‌ای دربارهٔ نظم پیشاحقوقی توسط ابراهیم دهنوی و یادداشتی درباره تحقق اساس و قانون اساسی در ایران معاصر توسط اباصالح تقی‌زاده طبری است.
همچنین متن فصل ششم از کتاب «آموزه اساس» و مصاحبه‌ای از کارل اشمیت در واپسین سال‌های عمرش با فصلنامه «حقوق اساسی» به سردبیری جورجو آگامبن، برای اولین بار در این شماره ارائه شده است.
نظر شما