مجتبی قانع‌هاشم‌آبادی، نویسنده این کتاب، به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شیراز، گفت: «داستان» و «داستانگویی»، پدیده‌ای است که پیشینه آن، به قدمت پیدایش زبان و گویایی آدمیزاد است، آنچنان که تقریباً هیچ قوم و ملت کهنی را نمی‌توان یافت که دارای داستان‌ها و حکایت‌های مذهبی، حماسی، اجتماعی و امثال آنها نباشد.
وی افزود: ما وقتی داستانی را می‌شنویم یا می‌خوانیم در واقع سفری را آغاز کرده‌ایم که در آن خودمان را می‌بینیم و می‌یابیم. همه ما حداقل دوران کودکی‌امان با قصه و داستان سر نشده است.
به گفته او، مهم نیست که داستان‌ها واقعی باشند یا با تخیل آمیخته باشند، بذر داستان با تجربیات انسان‌ها کاشته می‌شود و بعد شاخ و برگ می‌گیرد.
این نویسنده یزدی، خاطرنشان کرد: در عصری زندگی می‌کنیم که اطلاعات، مفاهیم و ایده‌های جدید ما را احاطه کرده‌اند.
وی اضافه کرد: در هر خانه‌ای، نه در دستان هر فردی حداقل یکی از ابزار تکنولوژی را می‌بینیم. به معنای واقعی توی دریایی از اطلاعات غوطه‌وریم. برخی از این داده‌هایی که وارد مغزمان می‌شوند مفید و برخی هم بی‌فایده هستند. می‌توانیم در مورد آنها حرف بزنیم، بحث کنیم، بنویسیم و… اما چقدر با آنها زندگی می‌کنیم؟
قانع‌هاشم‌آبادی ادامه داد: اگر به دنبال راهی هستیم که سطوح عمیق‌تری از این اطلاعات و ایده‌ها را تجربه کنیم، داستان گزینه مناسبی است. جوامع بزرگی وجود دارند که از چرخ استفاده نکرده‌اند، اما هیچ جامعه‌ای نبوده که داستانی برای گفتن نداشته باشد. جامعۀ ما با داستان‌ها عجین بوده. همیشه و در همۀ زمان‌ها. به‌خصوص که در فرهنگ ایرانی مَثَل و حکایت و… پررنگ و تأثیرگذار است.
این داستان‌نویس یزدی اضافه کرد: با وجود این‌همه تغییرات بزرگ و سریع در زندگی، ما به داستان‌های جدید احتیاج داریم. داستان‌هایی که ما را به جریان اصلی زندگی وصل کند تا گام‌های آیندۀ ما را محکم‌تر کند. داستان‌هایی که خاک وجود ما را برای کاشت بذر رؤیاهای زیبا بارور کند.
وی عنوان کرد: شاید ساختن داستان‌های جدید راهی باشد برای تلاش در راستای بهبود خودمان و نسل‌های بعدی. نیازی نیست داستان‌های قدیمی را از بین ببریم. کافی است از آنها خارج شویم و داستان‌های جدید بسازیم. هرکسی با تغییر داستان خود، محیط خود را تغییر می‌دهد.
خالق «زیر همان درخت توت» به مناسبت هفته کتاب گفت: ساده‌ترین راه برای باسواد شدن فرزندانمان، این است که آنها را با داستان‌ها آشنا کنیم و به آنها، لذت مطالعه را نشان دهیم. اما چگونه باید این کار را کرد؟ ساده ترین روش، پیدا کردن کتاب‌هایی است که با توجه به علایق و سلیقه‌شان، می دانیم آنها را دوست خواهند داشت.
به گزارش ایبنا؛ «زیر همان درخت توت» نوشته مجتبی قانع‌هاشم‌آبادی، نویسنده‌ای از شهرستان خاتم از استان یزد، با ویراستاری فاطیما یزدانی، ویراستار و نویسنده شیرازی در ۱۵۰ صفحه و در قطع رقعی در آبان ماه جاری به مناسبت هفته کتاب توسط انتشارات نویسندگان پارس در شیراز منتشر شد.
نظر شما