به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بیرجند، رویا سیف الملوک فعال فرهنگی در این جلسه گفت: این کتاب یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات قرن بیستم است که در آن نویسنده به مضامینی چون پوچی، معنای زندگی و برخورد انسان با مرگ می‌پردازد.
وی افزود این رمان کوتاه که اولین بار در سال ۱۹۴۲ منتشر شد، داستان مردی به نام مورسو را روایت می‌کند که به دلیل قتل یک فرد در الجزایر به مرگ محکوم می‌شود، اما داستان این کتاب چیزی عمیق‌تر از یک محاکمه حقوقی یا جنایت نهفته است.
سیف الملوک در ادامه گفت: مورسو، شخصیت اصلی رمان، فردی بی‌احساس و بی‌تفاوت است که زندگی را بدون هیچ تلاشی برای معنا بخشیدن به آن سپری می‌کند، او حتی در برابر مرگ مادرش نیز واکنشی نشان نمی‌دهد و این سردی عاطفی در سراسر کتاب قابل مشاهده است.
این فعال فرهنگی با بیان اینکه کامو از زبانی ساده و مستقیم در این اثر استفاده کرده است اظهارکرد: استفاده از روایت اول شخص باعث شده خواننده به ذهنیت بی‌اعتنای مورسو نزدیک شود و نوعی همدلی پیچیده با او پیدا کند.
حجت کدخدا، مدیرعامل کانون کتاب خراسان جنوبی نیز در این جلسه گفت: از دیدگاه کامو، جهان فاقد معناست و تلاش انسان برای یافتن معنای مطلق در زندگی بی‌نتیجه است.
وی افزود: از نظر کامو این به عهده ماست که زندگی خود را با شورمندی، آزادی و شورش «سه پیامد مثبت پوچی» ادامه دهیم یا نه. البته پاسخ کامو به مسئله خودکشی «نه» است.
وی خاطرنشان کرد: کامو اصرار دارد که ما باید در مواجهه با پوچی مقاومت کنیم و خود را به امیدهای دروغین نسپاریم.
کدخدا در پایان این جلسه نقد و بررسی اظهارکرد: هدف از پرداختن به این آثار بیشتر از جنبه ادبی آن می باشد و گرنه محتوای این اثر به خصوص اندیشه های پوچ گرایانه مورد تأیید جامعه ایرانی نمی باشد و جای بحث بسیار دارد و حتماً جوانان حاضر در جلسه باید به این نکته توجه داشته باشند.
نظر شما