منیژه آرمین داستان‌نویس و روان‌شناس، درباره انتشار «کافه ماگنولیا» به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران گفت: با انتشار رمان «کافه ماگنولیا» موفق شدم چهارگانه خود را به اتمام برسانم. این چهارگانه که در طول این چند سال منتشر شده است با رمان «شب و قلندر» آغاز شد و در ادامه دو رمان «شب آویز» و «شانزده سال» منتشر شدند. آخرین رمان «کافه ماگنولیا» بود که به تازگی رونمایی شد.
وی درباره مضمون و موضوع این چهارگانه گفت: این رمان‌ها درباره تاریخ معاصر ایران و همچنین درباره هویت فرهنگی، هنری و تاثیر قشر روشنفکر بر تحولات اجتماعی در طول چند دوره است. وی همچنین درباره بستر زمانی این رمان‌ها افزود: این چهارگانه از اواخر دوره قاجار تا سال ۱۳۳۲ ترسیم کرده و با کودتای ۲۸ مرداد تمام می‌شود. خط روایی و داستانی این رمان‌ها و خط تاریخی تحولات اجتماعی و سیاسی آن به موازات هم در طول رمان پیش می‌روند. به طور که شخصیت‌های داستانی و وقایع تاریخی مستند کاملاً در هم تنیده هستند.
همچنین او در پاسخ این سوال خبرنگار که چگونه توانسته وقایع تاریخی را کاملاً به صورت مستند و در جهت روایت به کار بگیرد گفت: هزاران صفحه کتاب خواندم، فیلم دیدم، به عکس‌ها رجوع کردم و همچنین با اشخاصی که می‌توانستند به فضاسازی اثر کمک کنند، مصاحبه‌ها داشتم. در واقع پژوهشی بسیار عمیق، قریب به ۳۰ سال پشت این رمان‌هاست. انگار که من ۳۰ سال ته چاه بودم و با نگارش این چهار جلد از چاه درآمدم. خودم را به این در آن در زدم و به هر منبع اطلاعاتی که می‌توانست در نگارش این رمان‌ها به من کمک کند سر زدم.
او در ادامه درباره مخاطب چهارگانه خویش گفت: رمان‌ها به شکلی نوشته که مخاطب عام کاملاً آن را درک می‌کند و با اثر ارتباط برقرار می‌کند. اما قصد من بود که مخاطب با خواندن این کتاب هویت اجتماعی تاریخی و سیاسی خود پی ببرد و بزنگاه‌های تاریخی که برایش جذاب است را بیابد و پاسخ برخی شبهات خود را از تاریخ بخواند.
نویسنده کتاب کافه ماگنولیا، به تفاوت در ساختارهای روایی دو رمان اول و دو رمان دوم خویش اشاره کرد و گفت: ساختار دو کتاب اول «شب قلندر» و «شب آویز» روایی است و زمان در آن به صورت کاملاً خطی پیش می‌رود، اما ساختار دو رمان بعدی، «شانزده سال» و «کافه ماگنولیا» به شکل روایت پازلی نوشته شده ساختار آن به روایت مدرن نزدیک‌تر است. یعنی بعضی از وقایع و داستان‌ها را به صورت مستقل و موازی آوردم طوری که خواننده کاملاً متوجه شود که در دوره‌های مختلف زمانی، رفتار سیاستمداران و عوامل محیطی چه تاثیری بر روی تاریخ داشتند.
او افزود: به جرئت می‌توانم بگویم که کسی تا به حال این کار را نکرده است. نوشتن این رمان‌ها به دلیل اینکه هم نیاز به کار پژوهشی و هم کار هنری و نویسندگی داشت با روح من عجین بود، چرا که من در دوره‌های از زندگی کار خبرنگاری و روزنامه‌نگاری و پژوهش داشتم.
او درباره اینکه در این چهار رمان یک شخصیت محوری وجود دارد و یا هر رمان دارای شخصیت جداگانه است، گفت: شخصیت محوری من یک خانواده شامل پدر، مادر، دختر و پسر داستان هستند. این داستان خانوادگی از یک افسانه قدیمی شروع می‌شود و در ادامه به دوره قاجار می‌رسد و تا سال ۱۳۳۲ ادامه پیدا می‌کند.
او درباره اینکه امکان اقتباس و ساختن سریال و یا اثر سینمایی از این رمان‌ها هست یا خیر گفت: در این رمان‌ها کاملاً وجه تصویری غالب است و بسیار برای سریال و البته بعضی قسمت‌هایش برای ساختن سینمایی قابل اقتباس است و اگر کسی بخواهد ازبخشی از رمان یک اثر تصویری بسازد کاملاً با او همکاری می‌کنم اما ترجیح می‌دهم به عنوان مشاور پروژه در ساخت اثر حضور داشته باشم. پیش از این رمان «گل سرخ» را به بنیاد سینمایی فارابی ارائه دادم، اما هنوز اثری از آن تولید نشده است.
گفتنی است منیژه آرمین داستان‌نویس و روان‌شناس ایرانی است که به پیکره‌سازی و سفالگری نیز اشتغال دارد. وی در زمستان ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمد و از چهار سالگی همراه با بزرگترها به مجالس مثنوی‌خوانی می‌رفت. زمینه‌های فعالیت او معلمی، مشاوره، پژوهش، کارهای مطبوعاتی، خبرنگاری، گزارشگری و کارهای هنری از جمله سفالگری است. همکاری با مجلات «زن روز»، «پگاه»، «ندا»، «ادبیات داستانی» و «پیام زن»، عضویت در هیئت علمی انجمن قلم و دبیر علمی نهمین جایزه ادبی جلال آل احمد در کارنامه‌اش به چشم می‌خورند. نام این نویسنده ایرانی از سوی انجمن ملی نخبگان در فهرست مفاخر ایرانی ثبت شده است.
نظر شما