سرویس استان‌های خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا): ادبیات افتخار دارد که به شعر مهدوی مزین شود. زیرا اشعار آیینی ضمن عشق، عرفان و انسانیت را در قلب خود دارند. به همین سبب، سُرایش شعر مهدوی، توفیق افزون و آسمانی می‌خواهد و قسمت هر قلمی نمی‌شود که از مهدی موعود (عج) بنویسد.
محمود زندیار- شاعر مهدوی:
وای ای مردم خدا را، خانه‌ی لیلا کجاست؟
عاشقان آن مه جبین آن سرو گل آرا کجاست؟
ذره‌ای عشق و جنون و معرفت ما را کجاست؟
همچونان موجیم در طوفان این بند و بلا
امن و آرامش کجا و حضرت دریا کجاست؟
عشق را عمری نشاندم کُنج قلب مُرده‌ام
عاشقی چون شد خدا، با دلبرم نجوا کجاست؟
چشم مستش تا ابد جانم ز تن بیرون کند
عاشقش اینجا ولی آن نرگس شهلا کجاست؟
من که مجنونم به عمری در غم آن نازنین
وای ای مردم خدا را، خانه‌ی لیلا کجاست؟
سَر نَهم من بر بیابان از فراق روی تو
این دل سرگشته ام مجنون شده، صحرا کجاست؟
منتظر مانده است محمود و دلش در التهاب
بار الها روی ماه حضرت مولا (عج) کجاست؟
نظر شما