به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، ميرصادقي درباره اين نويسنده تازه درگذشته گفت: عشق ايوبي به نوشتن باعث شد كه به كارش ادامه دهد و اين ويژگي در خيلي‌ها وجود ندارد.
وي افزود: در آثار او ويژگي‌‌هايي بود كه بعد از مرگش مشخص مي‌شود كه از چه اعتباري برخوردار است؛ چرا كه معمولا بعد از مرگ نويسندگان و هنرمندان است كه آثارشان به به معناي واقعي شناسانده مي‌شود.
اين داستان‌نويس پيشكسوت ايراني همچنين تاكيد كرد: او در زمان خودش خيلي مورد توجه نبود؛ ولي اين اهميت ندارد و ممكن است بعد‌ها اين بي‌توجهي زمانه نسبت به آثار اين نويسنده از ميان برود.
وي با اشاره به اختصاصات برخي آثار ايوبي توضيح داد: اين نويسنده سعي داشت سبك و شيوه‌اي نوين از نگارش در آثارش پديد بياورد و اينكه او در اين كار موفق يا ناموفق بود را بايد به آينده واگذار كرد.
محمد ايوبي، داستان‌نويس پيشكسوت ايراني كه صبح ديروز (جمعه، 18 دي‌ماه)، براي جراحي لگن به بيمارستان ابن‌سينا منتقل شد؛ در اثر نارسايي ريه به كما رفت و ساعت 1:30 امروز در گذشت.
از آثار تازه‌تر او مي‌توان به «گزيده اشعار نيما يوشيج»، «راه شيری»، داستان بلند، «جان شکر»، مجموعه مقالات، «مراثی بی‌پايان»، مجموعه داستان، «پايی برای دويدن»، «شکفتن سنگ»، مجموعه داستان سه‌گانه «آواز طولانی جنوب» (جلد اول: غمزه‌ی مردگان، جلد دوم: سِفر سقوط، جلد سوم: زيتون تلخ، خرمای گس) و رمان‌هاي «روز گراز»، «زیر چتر شیطان»، «طيف باطل»، «ه‍م‍زادان ماه: نمایش در ۲ پ‍رده» و «ان‍دوه ج‍ن‍وب‍ی» اشاره كرد.
رمان «مرد تشويش هميشه» و «آب‌بازي» آخرين آثار به جاي مانده از اين نويسنده فقيداست كه هم‌اكنون در انتشارات افراز مراحل انتشار را سپري ميكنند.
شنبه ۱۹ دی ۱۳۸۸ - ۱۲:۳۲
نظر شما