گودرزی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره دومین مجموعه شعرش توضیح داد: این دفتر شعرهای سروده شده طی سال‌های 1385 تا 1388 من را در بر می‌گیرد. بخش نخست این مجموعه با عنوان «گردویی در گلو» شعرهایی با مضامین عاطفی را شامل می‌شود. شعرهای بخش دوم که «مراقبه سه ماگ‌اور» نام دارد، با دیدگاه اجتماعی و فلسفی سروده شده‌اند. بخش سوم با عنوان «انجمن شاعران زنده» شوخی با شاعرانی است که به آن‌ها و شعرهایشان علاقه دارم.

وی زبان شعر را مرتبط با اتفاقات جاری در شعر امروز دانست و گفت: در هر دوره‌ای شعر ویژگی‌ها و زبان در خور خودش را داشته است. من معتقدم در حال حاضر جریان اصلی شعر به سوی زبانی ساده می‌رود.

این شاعر در پاسخ به پرسشی مبنی بر این‌که چرا طنز شعرهای او با کنایه همراه شده است اظهار داشت: سادگی که زبان شاعر در دنیای شعر امروز به سوی آن می‌رود، در هر سروده و هر سبکی به شیوه‌های مختلفی بیان می‌شود اما در شعر من به سوی طنز رفته و این طنز به‌طور طبیعی با کنایه، ایهام، استعاره و دیگر بازی‌‌های زبانی همراه شده است.

وی زبان ساده شعری را پذیرای طنز خواند و توضیح داد: به بیان دیگر زبان ساده در شعر این قابلیت را دارد که طنز در آن وارد شود. در ادبیات کلاسیک رگه‌های طنز بسیار دیده می‌‌شود اما متاسفانه از یک برهه زمانی به بعد این طنز از بین رفته است. البته ویژگی دیگر این قالب دلنشین رک‌‌گویی آن است که تابع شرایط تاریخی، اجتماعی و سیاسی و در حقیقت روح زمان قرار دارد.

گودرزی در ادامه به مخاطب شعر و ارتباط او با زبان شعر اشاره و تصریح کرد: مخاطب شعر امروز جریان اصلی شعر را می‌‌شناسد و خود به سوی آن کشیده می‌شود. بر همین اساس می‌توانم شاعرانی را نام ببرم که شعر آن‌ها در این روزگاه بیشترین مخاطب را دارند. شمس لنگرودی، حافظ موسوی، گروس عبدالملکیان و عباس صفاری از جمله این شاعرند و رویکرد آن‌ها، زبانی ساده در شعر بوده است.

وی با تاکید بر این امر که نباید زبان ساده شعر را با شعر ساده‌لوحانه اشتباه گرفت افزود: تفاوت قائل شدن میان این دو مانند حرکت کردن در لبه تیغ است. زبان ساده در شعر، زبانی صمیمی و گرم است که جوهره شعری بالایی دارد و پیش‌تر نمونه آن‌را در شعر شاعران سرشناس معاصر همچون فروغ فرخ‌زاد دیده‌ایم.

این شاعر برای تشریح بیشتر این امر به تعریف کلاسیک شعر که آن‌را کلامی موزون و موقفا معرفی می‌کند اشاره کرد و اظهار داشت: محمد حقوقی در این زمینه معتقد بود قالب آزاد، سخت‌ترین قالب شعری است و ما در گذر زمان و در هر برهه‌ای یکسری ویژگی‌های آن‌را از دست داده‌ایم.

وی یادآور شد: بر همین اساس باید توجه داشت اگر به سوی زبان ساده در شعر حرکت می‌کنیم آن شعر باید مضامین و جوهره شعری قوی داشته باشد تا به سوی شعر ساده‌لوحانه کشیده نشود. این همان مرز باریک و حرکت در لبه تیغ است.

شاعر مجموعه شعر «سیاهه مسیرها» در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر این‌که تصاویر شعری او گاه پررنگ و گاه مبهم هستند تشریح کرد: من شعرهای کوتاهی را که با یک تصویر و ضربه زدن به مخاطب همراه است رباعی نو می‌نامم. این قالب به مخاطبش یک ضربه می‌زند و پس از آن مخاطب به یک کشف می‌رسد. این مشارکت در متن و فرصتی که شاعر در اختیار مخاطب قرار می‌دهد برای او دلنشین است. بر همین اساس به این تجربه در تصاویر شعری‌ام رسیده‌ام.

وی در ادامه درباره مضامین و موضوعات شعری‌‌اش توضیح داد: بازتاب‌های اجتماعی، تاریخی و سیاسی به‌طور طبیعی در شعر دیده می‌شود. معتقدم نمی‌توانیم یک شعر را، شعر عاطفی مطلق بدانیم؛ چراکه‌ رگه‌هایی از تاریخ، سیاست و اجتماع نیز در آن دیده می‌شود. بر همین اساس ذهنیت شعری من و شعرهایم تحت‌تاثیر دغدغه‌های گوناگون بوده‌اند و به نوعی به اجتماع و نقد آن پرداخته‌اند.

گودرزی در پایان یک مجموعه شعر موفق را حاصل تلاش یک تیم موفق معرفی و تصریح کرد: سرودن شعر با بهترین زبان، مضامین و تصاویر شعری وظیفه شاعر است اما چاپ این شعرها در قالبی مناسب و دیده شدن مجموعه، وظیفه ناشر است. شاید ناشر نخستین مجموعه شعر من در دیده نشدن آن دفتر شعر نقش موثری داشت.

سجاد گودرزی متولد سال 1355 است. این شاعر از سال 1374 به صورت حرفه‌ای وارد حوزه شعر شد. نخستین دفتر شعر او با عنوان «سیاهه مسیرها» در سال 1385 توسط نشر ثالث منتشر و راهی بازار نشر شد. وی دومین مجموعه شعرش را در مقایسه با مجموعه نخستش برخوردار از زبانی قوی‌تر و منسجم‌‌تر می‌داند که با توجه به تجربه‌های او فردی‌تر شده‌اند.