شاهین‌دژی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) درباره کتاب «نام‌آور ناشناخته» توضیح داد: این کتاب درباره زندگی، شعر، نقد و تحلیل آثار ایرج میرزا است. برای تدوین این کتاب به تمامی منابعی که دربرگیرنده اشعار، زندگی‌نامه و حتی خاطرات این شاعر بود مراجعه کردم.

وی ادامه داد: تعدادی مقاله درباره ایرج میرزا در این کتاب منتشر شده است که از میان آن‌ها می‌توانم به دو مقاله منتشر نشده از محمدرضا شفیعی‌کدکنی و همچنین مقاله‌هایی از وحید دستگردی، محیط طباطبایی، محمدجعفر محجوب، سعید نفیسی و عبرت نائینی اشاره کنم.

این نویسنده به بخش‌های دیگر کتاب «نام‌آور ناشناخته» اشاره و تصریح کرد: مقدمه، سالشمار زندگی ایرج میرزا و کتاب‌شناسی تفصیلی از آثار ایرج‌میرزا یا آثاری که درباره او منتشر شده‌اند از دیگر بخش‌های این کتاب است.

وی توضیح داد: همچنین یک تقسیم‌بندی کلی در زمینه خاطراتی که دوستان نزدیک این شاعر از او ذکر کرده‌اند، نقد شعر، زندگی‌نامه، القاب ایرج میرزا، تاریخ دقیق تولد، سفرهای او، ویژگی‌ نثرش، انتقادهایی که به اجتماع خود داشته و تاثیرپذیری‌اش از جریان مشروطه دیگر مباحثی است که در این کتاب مطرح شده‌اند.

شاهین‌دژی با تاکید بر استفاده گسترده ایرج میرزا از طنز در نقد‌هایش اظهار داشت: این شاعر با وجود تاثیرپذیری‌اش از مشروطه، بسیاری از مفاهیم اجتماع و حتی مشروطیت را نقد می‌کند. البته گاه در این انتقادها از زبانی بسیار رکیک استفاده کرده است و رکیک بودن زبان برخی از شعرهای او نیز در این کتاب نقد شده است.

وی روانی کلام ایرج میرزا را مهم‌ترین ویژگی شعر او برشمرد و تشریح کرد: شهرت اصلی این شاعر به عنوان ستایشگر مادر است. من در یکی از مقاله‌های این کتاب به این موضوع پرداخته‌ام که ما شعر ایرج‌میرزا را آن‌چنان که باید درک و بررسی نکرده‌ایم و تنها با توجه به زبان رکیک بخشی از اشعارش این شاعر را کنار گذاشته‌ایم. عنوان کتاب نیز برگرفته از همین موضوع است.

این نویسنده به گزیده‌ای از اشعار ایرج‌میرزا که در انتهای کتاب گنجانده شده است اشاره کرد و گفت: گزیده‌ای از بهترین اشعار این شاعر و چند شعری که دیگر شاعران همچون ملک‌الشعرای بهار درباره او گفته‌اند در انتهای کتاب آمده است. حجم کتاب در حدود 500 صفحه است و تدوین و تالیف آن نیز تقریبا هشت ماه به طول انجامید.

وی در تشریح ویژگی‌های شعری ایرج میرزا افزود: روانی کلام، منتقد بودن و استفاده بسیار به‌جا از طنز از جمله ویژگی‌های شعری این شاعر است. شفیعی‌کدکنی راز ماندگاری و خوب بودن یک شعر را حافظه اجتماع می‌داند و آن‌را بهترین معیار برای ارزیابی شعر برشمرده است.

شاهین‌دژی در پایان یادآور شد: درباره اشعار ایرج میرزا نیز این معیار صدق می‌کند و در زمان خودش مردم به راحتی شعرهای او را از بر می‌کردند.