منوری در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: به‌طور طبیعی شاعران شیعی در شعرهای خود نمی‌توانند اعتقاداتشان را پنهان کنند. باور آن‌ها پیرامون هر موضوعی از جمله ماه رمضان و روزه در شعر وارد میشود.
وی ادامه داد: مهم‌ترین اتفاقی که در ماه رمضان رخ داده شهادت حضرت علی(ع) است. شیعه در این ماه نخستین امام خود را از دست می‌دهد و همین موضوع سرچشمه‌ای برای سرودن شعرهای بسیاری پیرامون این دو موضوع یعنی ماه رمضان و حضرت علی(ع) میشود.
این شاعر با تاکید بر ویژگی‌های شخصیتی علی(ع) اظهار داشت: حضرت علی(ع) نمونه یک انسان کامل با فضائل اخلاقی همچون عشق، عدالت، تقوا، شجاعت و پرهیزگاری بوده است. پس هر شاعر شیعی که به ماه رمضان می‌رسد نمی‌تواند شهادت آن حضرت را در این ماه نادیده بگیرد و شعری درباره آن نسراید.
وی به شب‌های قدر اشاره و تصریح کرد: مصادف شدن ضربت خوردن و شهادت علی(ع) با لیالی قدر سبب شده است که این دو نوع شعر یعنی شعر علوی و رمضاینه‌ها ارتباط فراتری پیدا کنند و به عبارت دیگر ما شاهد مثلثی در این نوع شعرها باشیم که یک راس آن شب‌های قدر، راس دیگر شهادت علی(ع) و راس سوم ماه رمضان است.
منوری از علی(ع) به عنوان پدر یتیمان یاد کرد و گفت: بحث یتیم‌نوازی آن حضرت و روزی رساندن او به فقیران از دیگر مضوعاتی است که ماه رمضان توجه همگان را به خود جلب می‌کند و شاعران چه در شعرهای علوی و چه در رمضانیه‌ها به این موضوع پرداخته‌اند.
وی شعر علوی را در دوران معاصر قوی‌تر خواند و توضیح داد: شاعران معاصر در زمینه شعر علوی و رمضانیه‌ها فعال‌تر بوده‌اند. شاید یکی از دلایل این امر نوع حکومت در دوران گذشته بوده که اجازه نداده است فرهنگ تشیع رواج پیدا کند.
این شاعر در پایان یادآور شد: از دوران صفویه به بعد حکومت شیعی رواج پیدا می‌کند و شاعران به‌طور مشخص‌تری به این موضوع پرداخته‌اند. البته شاعران در گذشته نیز سروده‌هایی در این زمینه داشته‌اند؛ اما این نوع شعرها در میان دیگر آثار آن‌ها به چشم می‌خورد اما به‌طور مستقل در این زمینه فعالیت نداشته‌اند.
سه‌شنبه ۹ شهریور ۱۳۸۹ - ۰۹:۰۱
نظر شما