وفایی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، درباره شعر علوی گفت: در حوزه شعر علوی شاعران بسیاری از گذشته‌های دور تا امروز ذوق‌آزمایی کرده‌اند. برخی از شاعران به‌طور مستقل تنها در قالب قصیده به توصیف شخصیت حضرت علی(ع) پرداخته‌اند.
وی ادامه داد: ناصرخسرو بیش از شاعران دیگر به این موضوع پرداخته است و همچنین در سیر تاریخ ادب فارسی نیز در آثار سنایی، عطار نیشابوری و مولوی نمونه‌هایی از این دست آثار دیده می‌شود.
این استاد دانشگاه با تاکید بر رشد شعر آیینی در برخی از برهه‌های زمانی اظهار داشت: در دوران صفوی با توجه به مسائل سیاسی آن زمان، اشعار مذهبی بیش از پیش خود را نشان داد و رنگ و بویی دیگر پیدا کرد. اما به‌طور کلی در جای جای متون ادب فارسی، به ویژه در حوزه آثار منظوم، شعر آیینی و توجه به شخصیت علی(ع) دیده می‌شود.
وی برای ارائه مثالی در این زمینه به مولوی و بیت «از علی آموز اخلاص عمل/ شير حق را دان مطهر از دغل» اشاره کرد و افزود: مولانا در این شعر به توصیف شخصیت علی(ع) می‌پردازد. او شاعری سنی مذهب است اما با اراده‌ای ویژه و تام به وصف آن حضرت می‌پردازد.
وفایی یادآور شد: در دوران پس از انقلاب نیز شعر آیینی جلوه‌های متفاوت‌تری پیدا کرده است. شاعران نسبت به علی(ع) و ائمه‌اطهار عنایت ویژه‌ای نشان می‌دهند و در شعرهای خود به توصیف سجایای اخلاقی، رفتار، منش و اخلاق سرآمد آن حضرت می‌پردازند.
وی به پیوند شعر علوی با ماه رمضان اشاره و تصریح کرد: ضربت خوردن آن حضرت و شهادت ايشان با لیالی قدر مصادف شده است. بنابراین در شعرهایی که درباره ماه رمضان سروده شده‌اند از روزه‌دار حقیقی که علی(ع) است از زبان اهل معرفت بسیار یاد می شود.
این پژوهش‌گر با تاکید بر جلوه این مساله در شعر شیعی، توضیح داد: پرداختن به رشادت‌ها و جوانمردی‌های علی(ع) در شعر علوی جایگاه ویژه‌ای دارد. در این حوزه کتاب، پایان‌نامه و مقالات تحقیقی و پژوهشی بسیاری داریم. اما شعر رمضان در مقایسه با شعر علوی کمتر پرداخته شده است.
وی از ترکیب‌بند سلمان ساوجی درباره حضرت علی(ع) یاد و تشریح کرد: پرداختن به شخصیت و زندگی علی(ع) از موضوعات دلکش شعر فارسی است و شاعران ترجیع‌بندها، قصاید و مثنوی‌های زیبایی نیز در این زمینه سروده‌اند. یکی از شاهکارهای دیوان سلمان ساوجی ترکیب‌بندی از این شاعر در وصف حضرت علی(ع) است که با استناد به آیات قرآنی سروده شده است.
وفایی در پایان افزود: مودت و محبت علی(ع) و اهل بیت او در تمام زمان‌ها ساری و جاری است. به‌طور حتم هنگامی که یک شاعر به علی(ع) می‌پردازد از پدر و مادر، فرزندان و خاندان او نیز یاد می‌کند.
یکشنبه ۷ شهریور ۱۳۸۹ - ۰۹:۲۸
نظر شما