به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، سيفالله كامبخشفرد در سال 1308 در تهران به دنيا آمد و تحصيلات ابتدايي را در دبستان اديب و دارالفنون گذراند. سپس راهي دانشگاه تهران شد و مدرك كارشناسي ارشد رشته باستانشناسي را در سالهاي 43 ـ1342 از اين دانشگاه اخذ كرد. او پيش از كار در موزه ايران باستان، چندي دبير فرهنگ در دبيرستانهاي تهران بود. آنگاه به موزه ايران باستان پيوست و به فعاليت خود تا سال 1365 ادامه داد. تا آن كه در اين سال بازنشسته شد.
از مهمترين فعاليتهاي علمي كامبخشفرد ، معاونت و دستياري استاد عزت الله نگهبان (پدر باستانشناسي ايران) بود. همكاري او با نگهبان در پايهگزاري و اداره موسسه باستانشناسي دانشگاه تهران، از خدمات ارزنده او به شمار ميرود. كامبخش از سال 1339 عضو بخش پيش از تاريخ موزه ايران باستان بود. در سال 1344 نيز رياست آرشيو فني موزه را برعهده گرفت.
از پژوهشهاي متعدد ميداني روانشاد كامبخشفرد، عضويت در هيات كاوشهاي باستانشناسي مهران آباد ساوه در سال 1339 يادكردني است. رياست اين هيات را دكتر نگهبان و دكتر كايلر يانگ (از كانادا) بر عهده داشتند. در سال 1340 عضو برجسته هيات باستانشناسي ايراني در كوهپايههاي گيلان شرقي (املش) به سرپرستي دكتر محسن مقدم بود. در همان سال سرپرستي هيات بررسيهاي باستانشناسي درههاي سياهرود و سفيد رود رودبار را تعهد كرد و چندي پس از آن كاوشگر ارشد و معاون دكتر نگهبان در كاوشهاي مارليك بود. او همين سمت را در فعاليتهاي باستانشناسي رودبار گيلان، در كنار دكتر نگهبان، بر عهده داشت.
از ديگر فعاليتهاي علمي كامبخشفرد ميتوان به سرپرستي هياتهاي علمي باستانشناسي در نيشابور (1342)، هفت تپه خوزستان (1344)، تپههاي قيطريه (1347)، معبد آناهيتا (1337)، تاق گرا (1352 تا 1355)، حفاظت و مرمت ابنيه تاريخي منطقه غرب ايران (56 ـ 1352) و سرپرستي كاوشهاي باستانشناسي كورههاي 3200 ساله سفالهاي خاكستري رنگ تپه كهريزك ري (1362) اشاره كرد.
از كامبخشفرد مقالات علمي فراواني به جاي مانده است. شماري از اين مقالات كه در مجلههاي «بررسيهاي تاريخي»، «هنر و مردم»، «فرهنگ و معماري ايران»، «باستانشناسي و هنر ايران» و «باستانپژوهي» چاپ شدهاند، عبارتند از آثار و بقاياي دهكدههاي پارتي، بررسيهاي باستانشناسي در آذرشهر مراغه، پديده فرهنگي سفال خاكستري رنگ، سفالگري نيشابور در عهد سلجوقيان، سنگ نبشتههاي اورارتويي و پهلوي ساساني در آذربايجان، قيطريه مركز تمدن سه هزار ساله.
از اين استاد باستانشناسي كتابهاي زير منتشر شده است، «سفالگري نيشابور در سدههاي پنجم و ششم هجري» (1348)، «تهران سه هزار و دويست ساله بر اساس يافتههاي باستانشناسي» (1370)، «معبد آناهيتا ـ كنگاور (كاوشها و بازسازيها در معبد ناهيد و تاق گرا)» (1347)، «گور خمرهاي اشكاني در گرمي مغان» (1377)، «سفال و سفالگري در ايران از ابتداي نوسنگي تا دوره معاصر» (1379) و «آثار تاريخي ايران» (1379).
سرانجام سيفالله كامبخشفرد در روز 7 آذر ماه بر اثر بيماري قلبي و ريوي، در سن 81 سالگي، چشم از جهان فرو بست. يادش گرامي.
دوشنبه ۸ آذر ۱۳۸۹ - ۱۱:۲۴
نظر شما