ابوالفتوح رازي در كتاب «مكالمات حسينيه» كه به وي نسبت داده شده است، مباحثه كلامي و اعتقادي يك كنيز شيعه با مامون، خليفه عباسي را بيان ميكند. اين گفتوگو حتي اگر خيالي باشد، بيانگر استدلالهايي قابل تامل است.\
وي افزود: انتساب يكي از طرفين اين گفتوگو به كنيز شيعه؛ محل بحث است، زيرا عدهاي معتقدند كه در واقع ابوالفتوح است كه به گفتوگوي خيالي با مامون مينشيند. در زمان نوشته شدن اين كتاب ترسي در زمان شيعيان براي ابراز عقايدشان وجود داشت و همين امر مويد خيالي بودن گفتوگوي اين كتاب است.
رنجبر يادآور شد: البته چندان مهم نيست كه اين گفتوگو خيالي باشد يا خير، زيرا موضوع مهم، استدلالها و نثر بسيار درخشان كتاب است كه از آن اثري قابل تامل ساخته. البته حتي خيالي بودن اين متن نيز به آن اصالت و جذابيت داده است.
وي گفتوگوهاي خيالي را يكي از ابزار بيان انديشه مولف در دوران مدرن برشمرد و گفت: براي مثال، هايدگر چندين گفتوگوي خيالي در مباحث فلسفي دارد كه مسايلي را طرح ميكنند كه بنيادين و اساسياند.
رنجبر اين اثر را جزو متون قديمي كلامي و سنتي نشر پرسش برشمرد و گفت: اخلاق منصوري و اخلاق جلالي اميرمنصور دشتكي، از آثارياند كه پيش از اين منتشر شدهاند.
مقدمه، تصحيح و تشحيه كتاب «مكالمات حسينيه» را محمدرضا زادهوش بر عهده داشت.
چاپ نخست اين اثر به تازگي از سوي نشر پرسش منتشر شده است.
نظر شما