به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا) به نقل از ستاد خبري دانشگاه فردوسي مشهد، نخستین همایشِ نقد ادبی در ایران صبح امروز(سه‌شنبه، 3 اسفند)، در تالار فردوسی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد، با تلاوت آیاتی از قرآن و پخشِ سرود ملیِ ایران آغاز شد.
در اين مراسم آشوري، رييس دانشگاه فردوسي مشهد در آغازِ سخنرانیِ‌اش، از شیوه تلاوت قرآن به صورتِ غیرِزنده انتقاد کرد و پس از قدردانی از زحمات برگزارکنندگان، به معرفیِ دانشگاه فردوسی پرداخت.
«محمدجعفر یاحقی» نيز در ادامه ضمنِ خیر مقدم به حضار و قدردانی از زحمات برگزارکنندگان همایش، یاد دکتر «علیمحمد حقشناس» را گرامی داشت و از نبودن عکسِ ایشان در پس‌زمینه تریبون‌های همایش انتقاد کرد.
وي همچنين خبر ارتقای درجه علمیِ محمود فتوحی، دبیر علمی همایش را نیز ابلاغ کرد و گفت: اين همایش، کلید آشناییِ ادبیات دانشگاهی و غیردانشگاهی است. اميدوارم این دو جریان با جبران کاستی‌های خویش، همدلانه در مسیر پیوستن ادبیات و نقد ادبیِ ایران به کاروان دانشِ جهانی همگام باشند.
احمد سمیعی‌گیلانی نيز در بخش ديگر مراسم افتتاحيه، سخنراني خود درباره موضوع «نقد و دنیای هنر» را ارایه کرد و درباره ماهیت اثر هنری و مقایسه آن با جهان واقع و بازی، به تبیینِ ویژگی‌های منتقد ادبی پرداخت و گفت: نقد ادبی نمی‌تواند پیش‌ساخته باشد. اگر همواره برای نقد به نظریه‌های پیش‌ساخته متکی باشیم، در تبیینِ آثارِ نو و بدیع عاجز خواهیم بود.
در ادامه، «سیما ارمی»، پیام «داریوش آشوری» را براي اين همایش قرائت کردند.
«ایرج پارسی نژاد»، سخنران ديگر مراسم، نيز در سخنانش، روشِ دکتر «زرینکوب» را در تدوینِ تاریخچه نقد ادبی، که آغاز آن را در گذشته‌های دور و در خرده‌گیری‌های شاعران بر یکدیگر یا در کتاب‌های بلاغت می‌جویند، صحیح ندانست و گفت: نقد ادبی، زاییده عقلِ نقاد است و ریشه‌های آن را نه در آن آثار، که در ادبیات انتقادی مشروطه یا اندکی پیش از آن در آثار طالبوف، مراغه‌ای، ملکم خان و ... باید جست.
وي«فتحعلی آخوندزاده» را بانیِ نقد ادبی در ایران دانست و توضيح داد: نخستین بار آخوندزاده واژه «قریطیقا» را به معنای واقعیِ آن به کار برده است.
وي در ادامه از جريان‌سازان نقد ادبي ايران، چون نسیم شمال، عارف، بهار، نیما یوشیج، علی دشتی، پرویز ناتل خانلری، طبری و فاطمه سیاح ياد كرد و گفت: هر نظریه‌ای بستر و زمینه پیداییِ خاصِ خود را دارد و قابلیت تطبیق بر هر فضایی را دارا نيست. لازمه تطبیقِ نظریات بر آثار، شناخت کافی و دقیق از آن نظریات و نیز از آثار است.
سه‌شنبه ۳ اسفند ۱۳۸۹ - ۱۳:۵۸
نظر شما