به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، جلیل گلشن، رییس پژوهشگاه میراث فرهنگی گفت: در حقیقت در این هفته  باید کارهای انجام شده پارسال  را عرضه و برای سال آینده برنامه‌ریزی کنیم. این برنامه‌ریزی‌ها باید برای رصد انجام برنامه‌ها، تعامل و همکاری با موسسه‌های پژوهشی داخل کشور و موسسه‌های خارجی و در نتیجه، ارتقای سطح پژوهش‌ها صورت گیرد. پس این هفته هم هفته ارایه کار است و هم ارایه طریق برای یک سال آینده. 

وی با بیان اهمیت فعالیت‌های پژوهشی در حوزه میراث فرهنگی اظهار کرد: در فعالیت‌های پژوهشی باید با جدیت برنامه‌ای تدوین کرد و رکودی را که چند سال گذشته دامنگیر پژوهشگران شده‌است از بین برد تا بتوانیم فعالیت‌های پژوهشی را بنیان بگذاریم و سربلند شویم. در مدتی که ریاست پژوهشگاه را برعهده داشته‌ام،، فعالیت‌هایی را در این زمینه آغاز کردیم و امیدوارم با کمک پژوهشگران بتوانیم گام‌های بلندی را در عرصه پژوهش برداریم. 

گلشن ادامه داد: تشکیل شورای پژوهشگاه به صورت قانونمند از اقدامات جدي‌است که با اين وجود كه از سال 89 بخشنامه آن صادر شده بود،در درون پژوهشگاه به اجرا نرسید و ما تلاش می‌کنیم آن را به اجرا برسانیم. موضوع دیگری که باید به آن بپردازم، این است که از زمانی‌که پژوهشگاه تاسیس شد (سال 84) هیچ‌گونه گسترشی را در پژوهشگاه شاهد نبودیم و نیازهای پژوهشی نیز برطرف‌نشد. در این مدت که ریاست پژوهشگاه را برعهده گرفته‌ام، نیاز به تشکیل گروه‌های جدید پژوهشی را احساس کردیم و اقداماتی در این زمینه آغاز شده‌است. 

وی افزود: همچنین برای نهادینه کردن فعالیت‌های پژوهشی کودکان و نوجوانان و جوانان اقداماتی انجام گرفته و نواقص شناسایی شده‌‌است، به همین دلیل تلاش می‌کنیم تا فعالیت‌های پژوهشی مستمر و هماهنگ را به انجام برسانیم. در حقیقت، یکی از وظایف پژوهشگاه این است که نیازهای پژوهشی را شناسایی و برای برطرف‌كردن آن بکوشیم. در این زمینه، با معاونت‌های سازمان میراث فرهنگی جلسه‌هایی را برگزار خواهیم کرد تا این نیازها را برآورد کنیم. از طرف دیگر از همکاران بازنشسته و باسابقه سازمان دعوت به همکاری کردیم تا افراد جوان بتوانند در کنار آن‌ها تجربه کسب کنند. 

سازمان میراث فرهنگی، ماهیتی پژوهشی دارد
علی رحیم‌پور، عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری در این نشست باانتقاد از وضع سازمان میراث فرهنگی در هشت سال گذشته اظهار کرد: ماهیت سازمان میراث فرهنگی، پژوهشی است. ما باید در پژوهشگاه کار پژوهشی انجام دهیم اگر برای پژوهشگاه اهمیتی قایل نشویم، در حقیقت به علم اهمیت نداده‌ایم. پژوهشگران مغز متفکر حوزه اجرایی سازمان میراث فرهنگی هستند اما رابطه بخش اجرا  با پژوهشگران قطع است. در پژوهشگاه هم مشکل ساختاری وجود دارد و هم مشکل رفتاری. اگر به حوزه علم و پژوهش اعتقاد داریم باید به حوزه علم و پژوهش وارد شویم. 

نویسنده کتاب «بازاریابی گردشگری» ادامه داد: ما بهترین طرح‌های پژوهشی را در پژوهشگاه اجرا کردیم، اما سازمان میراث فرهنگی از آن‌ها استفاده نکرده است. در حقیقت طرح‌هایی که ما به انجام رساندیم، حوزه اجرا حمایت نمی‌کند. مشکل دیگری که وجود دارد این است که رابطه پژوهشگاه با استان‌ها قطع شده است و مدیران ستادی استانی سازمان ارتباطی با پژوهشگاه ندارند. 

عضو هیات علمی پژوهشکده گردشگری در پایان سخنانش با اشاره به نبود انتشارات در پژوهشکده گردشگری گفت: من 14 اثر تالیفی دارم که هیچ‌کدام از آن‌ها را پژوهشگاه میراث فرهنگی چاپ نکرد و جهاد دانشگاهی به چاپ تعدادی از کتاب‌ها همت ورزید. پژوهشگر، تحقیق و پژوهش می‌کند اما انتشاراتی وجود ندارد که آن‌ها را به چاپ برساند. پژوهشگاه یعنی تغذیه‌کننده حوزه اجرای سازمان میراث فرهنگی و این نکته‌ای است که ریاست سازمان باید به آن توجه ویژه کند. 

عبدالمجید شریف‌زاده، عضو پژوهشکده هنرهای دستی و سنتی سخنران دیگر این نشست با اشاره به ارتباط تنگاتنگ هنرهای دستی و پژوهشی اظهار کرد: پژوهشگر به تعبیری برای شناسایی در رسیدن به حقیقت فعالیت می‌کند و هنرمند هم به دنبال ابداع حقیقت است پس هر دو به دنبال حقیقت‌اند و این موضوع نکته اساسی است که متاسفانه در همه حوزه‌ها مغفول مانده‌است. 

وی افزود: در حال حاضر پنج جلد کتاب آماده چاپ دارم، عضو گروه هنرهای سنتی فرهنگستان هنر بودم اما در طول این سال‌ها دریغ از این‌که یک نفر بپرسد چه می‌کنی؟ هنرمندان و پژوهشگران از سازمان میراث فرهنگی انتظار حمایت و توجه دارند، هنرهای ما در حال نابودی است زيرا حمایتی از آن‌ها نشده‌است. 

حمیده چوبک، عضو هیات علمی پژوهشکده باستانشناسی در این نشست گفت: احترام به میراث فرهنگی، احترام به خویشتن است چون میراث فرهنگی خود ما هستیم. پژوهش، دانش شناخت، آگاهی و دانایی و در نتیجه توسعه پایدار است. فرهنگ موضوع انسان و وابسته به انسان است. بنابراین میراث فرهنگی متعلق به همه مردم و وظیفه همگانی درک و فهم آن است. میراث فرهنگی حافظه جمعی هر جامعه است. 

این باستانشناس افزود: با پژوهش و تحقیق و کاوش‌های باستانشناسی در مناطقی که به نظر مناطق محروم می‌آیند، متوجه می‌شویم مناطقی فرهنگی و صاحب تمدن بوده‌اند. در حقیقت باستانشناسان این ارزش را شناسایی می‌کنند.

نشست پژوهشگران پژوهشگاه میراث فرهنگی کشور شنبه (23 آذرماه) در سالن اجتماعات موزه ملی ایران باستان برگزار شد.