18 تیرماه ۱۳۸۸، این نویسنده پرافتخار ایرانی در حوزه کودک و نوجوان، برای همیشه با دنیایی داستان، خداحافظی کرد و در گوشه‌ای از یک قبرستان محلی در محله خرمشاد شهر یزد همانجا که محله پدری‌اش بود و امروز به خیابان آذریزدی مشهور است، آرام گرفت.
از سال ۱۳۹۰ بنیادی که بعد از فوت آذریزدی شکل گرفت طرحی برای بنای آرامگاه این نویسنده یزدی پیشنهاد و حتی آن را رسانه‌ای کرد که این طرح هرگز اجرایی نشد و همه آنچه در یک قبرستان محلی که درب آن تقریبا در همه روزهای هفته بسته است، آرامگاه آذریزدی را از دیگر قبور متمایز می‌کند، قاب عکس اوست که آن هم تنها در تیرماه هر سال بر روی آرامگاه او گذاشته می شود.
گفته شده که قرار بوده همچنین با همکاری شورای شهر و شهرداری برای او مقبره ای ساخته شود اما همچنان آذر یزدی در خانه ابدی اش هم مهجور مانده است.
مهدی آذریزدی نویسنده معروف داستان‌های کودکان در سال ۱۳۰۱ در خرمشاه حومه یزد متولد شد و در ۱۳۲۲ به تهران آمد. تحصیلات او بیشتر در حوزه‌های علمی و دینی قدیم انجام شده و قبل از آنکه به کار نگارش داستان‌های کودکان بپردازد، به مشاغل گوناگون از جمله عکاسی و کتاب‌فروشی اشتغال داشته است. وی از سال ۱۳۳۶ با توجه به زمینه و مطالعات وسیع قبلی‌اش شروع به نوشتن داستان‌های گوناگون برای کودکان کرد.
مهدی آذر یزدی این آثار را با هدف آشنایی کودکان و نوجوانان با متون کهن و از میان برداشتن فاصله زبانی میان متون کلاسیک و نسل جدید بازنویسی کرد. او نخستین نویسنده‌ای است که در ایران به فکر نوشتن داستان برای کودکان و نوجوانان افتاد. به همین دلیل است که عنوان «پدر ادبیات کودک و نوجوان ایران» را به او داده‌اند. آذریزدی برای این مجموعه در سال ۱۳۴۲ (۱۹۶۷ میلادی) برنده جایزه یونسکو شد و در سال ۱۳۴۵ جایزه سلطنتی کتاب سال را از آن خود کرد. برخی از کتاب‌های این مجموعه از سوی شورای کتاب کودک به عنوان کتاب برگزیده سال پذیرفته شده‌اند. این اثر به زبان اسپانیایی، ارمنی، چینی و روسی ترجمه شده است. این مجموعه تاکنون بیش از 60 بار تجدید چاپ شده است.
همچنین آثار او در طرح‌های حمایتی موسسه خانه کتاب همواره در شمار کتاب‌های پرفروش قرار گرفته است.
نظر شما