یکشنبه ۱۷ خرداد ۱۳۸۸ - ۱۲:۰۹
می‌توان ساده گفت و باستانی گفت؛ پیروی از الگوی سعید نفیسی

بوستان سعدی به روایت محمد مطلق در مجموعه «یکی بود یکی نبود» نشر کتاب پارسه بازآفرینی شد. مطلق درباره نحوه بازآفرینی‌اش می‌گوید: سعی کردم متن از لغات دشوار عاری باشد و از سوی دیگر، حس باستانی و قدیمی بودن اثر با کمی شکست در نثر به مخاطب منتقل شود.\

مطلق در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) با بیان این مطلب افزود: سال گذشته طبق نظرسنجی که روزنامه گاردین انجام داد 100 اثر برتر جهان با رای نویسندگان انتخاب شدند که «بوستان سعدی» نیز جزو این آمار بود. این امر نشان از جایگاه مهم بوستان در ادبیات ایران و جهان دارد.

وی ادامه داد: اگر ادبیات داستانی و روایی جهان را به 3 دسته «اسطوره»، «رمان» و «رمانس» تقسیم کنیم بوستان جزو برترین آثار رمانس در ادبیات جهان محسوب می‌شود؛ تمام این عوامل انگیزه و علاقه‌ای را در من ایجاد کرد که بازخوانی بوستان را مجددا و به طور جدی‌تر شروع کنم و در مجموعه «یکی بود یکی نبود» بازآفرینی آن را برعهده گیرم.

مطلق در توضیح الگوی بازآفرینی‌اش گفت: زمانی که «ایلیاد» و «ادیسه» هومر را با ترجمه سعید نفیسی می‌خواندم، هیچ لغت سنگینی در متن نبود و از سوی دیگر حس آرکائیک و قدیمی و باستانی بودن اصل متن را نیز در خواننده بر می‌انگیخت. این حس بر اثر چینش واژه‌ها رخ داده است. نیازی نیست مرتبا به لغت‌نامه مراجعه شود و زبان به عنوان یک معضل در درک این اثر مطرح نمی‌شود.

این روزنامه‌نگار افزود: اما هنگامی که «انه اید» را با ترجمه میر جلال‌الدین کزازی خواندم، ۲ مشکل وجود داشت؛ یکی پیگیری داستان و دیگری زبان. این امر باعث می‌شد برای درک معنی لغت‌ها همیشه از یک لغت‌نامه استفاده کنم که خود این موضوع باعث می‌شد رشته داستان را از دست بدهم.

وی تاکید کرد: در بازآفرینی بوستان سعی کردم از الگوی مرحوم نفیسی استفاده کنم. در نتیجه این بازنویسی، نوجوان اگرچه با زبان قدیمی و اثری کهن روبرو است، ولی در متن مقابلش دیگر با معظلات زبانی روبرو نیست و به راحتی متن را درک می‌کند. تنها با کمی شکست در نثر، حس آرکائیک منتقل می‌شود.

این نویسنده درباره نحوه انتخاب حکایت‌ها یادآور شد: بوستان سراسر حکایت است و نیازی به پردازش و توصیف بیش از اندازه موضوع نیست. سعی کردم از هر ۱۰ دفتر بوستان حکایتی را در این مجموعه بگنجانم. 

وی در توضیح جذابیت آثار کلاسیک اظهار داشت: «ایتالو کالوینو» در مقاله‌ای، يکی از دلایل این امر را که چرا باید کلاسیک‌ها را خواند، «چرا نخواندن این آثار» ذکر می‌کند. در حال حاضر یکی از مشکلات جامعه ما نخواندن آثار کلاسیک به دلیل قطور بودن آن‌ها و دور بودن زبانشان از زمان حال است.

اين روزنامه‌نگار اشاره کرد: نویسندگان بزرگ خود را مرهون این آثار می‌دانند. باید بستری فراهم شود تا به این آثار توجه بیش‌تری صورت گیرد و بیش‌تر خوانده شوند.

وی در پایان به کتابی که در دست انتشار دارد پرداخت و گفت: کتابی با عنوان «سوخت‌رسانی در جنگ» توسط انتشارات وزارت نفت در دست چاپ است. در این کتاب با افرادی که در زمان جنگ وظیفه رساندن سوخت به جبهه‌ها را برعهده داشتند گفت‌و‌گوهایی صورت داده‌ام و آن‌ها را قالب گزارشی ارائه کرده‌ام.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.

برگزیده

پربازدیدترین

تازه‌ها

اخبار مرتبط