کاخی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) با بیان این که "این زبان قرن‌هاست زنده مانده و رو به پیشرفت بوده"، تصریح کرد: پهنه زبان فارسی هیچ‌گاه از پهلوانان و سخن‌گستران خالی نمی‌ماند. چنانکه خاقانی نیز گفته است : چون زمان عهد سنایی درنوشت/ آسمان چون من سخن‌گستر بزاد.
وی در ادامه افزود: با این حال من در تمام این مدت که از مرگ امین‌پور می‌گذرد، در این اندیشه‌ام که این همه تجربه و دانش درست به همراه قریحه، همزمان در وجود چه کس دیگری ممکن است متبلور شود؟
کاخی با اشاره به اصولی و درست بودن شیوه دانش‌اندوزی امین‌پور اضافه کرد: دانش او از مراجع و منابع اصلی به دست آمده بود، نه از پاره‌ای اطلاعات پراکنده و ژورنالیستی معمول. با این وصف، بر این گمانم که حتی اگر تمام مردم این مملکت عندلیب و هزاردستان شوند، باز هم جای چنین فردی که دانش درست و تجربه و قریحه عالی را همزمان در کنار هم داشته باشد، به سختی پر خواهد شد.
وی با بیان این که "زایشی که در بطن و ذات زبان و به ویژه زبان فارسی است، اجازه در جا زدن را به زبان و شعر نمی‌دهد"، خاطرنشان کرد: با تمام این اوصاف، امین‌پور شخصیتی است که خواه ناخواه جای خالی‌اش احساس خواهد شد. او معتبرترین شاعر نسل خودش تا به امروز بوده است. در واقع در بین شاعران جوان نسل‌های بعد از انقلاب، امین‌پور جایگاه خاصی داشت.
کاخی مهمترین دلایل اهمیت امین‌پور را در شعر به این ترتیب توصیف کرد: زبان او در شعر بسیار سنجیده، متین، سنگین و وزین بود. دست‌یابی او به چنین زبانی منبعث از مطالعات زیاد در سبک‌های گذشته شعر و نثر فارسی و انتخاب خاص واژگان و ترکیب‌ها و استفاده نحوی – و نه تنها صرفی - از زبان گذشته و تلفیق درست آن با زبان امروز بود. او یکی از برترین شاعران معاصر در چنین استفاده‌هایی از زبان بوده است.
وی در پایان تمامی شعرهای امین‌پور را روان، بی پیرایه و ساده خواند و تاکید کرد: ولی اهمیت کار او در این است که در جریان همین سادگی و روانی، شما همواره منتظر یک نکته بسیار دلنشین و شورانگیز و شعور انگیزید. امین‌پور از هر نظر به امکانات زبان فارسی دست پیدا کرده بود و با این زبان – به قول حافظ – "صنعت می‌کرد".
شنبه ۱۲ آبان ۱۳۸۶ - ۱۲:۰۹
نظر شما