مرتضي كاخي عصر ديروز در مراسم يادبود قيصر امينپور كه از سوي سايت ادبي نانوشته در خانه هنرمندان ايران برگزار شده بود، از اشارههاي مدام امينپور به روزهاي سهشنبه و ساعات درس دكتر شفيعي كدكني در دانشكده ادبيات سخن گفت. قيصر در روز سهشنبه از دنيا رفت.
وي حضور اقشار مختلف مردم و جامعه را در مراسم سوگواري قيصر امينپور، نشانه اهميت قيصر چه به عنوان يك شاعر و چه به عنوان يك انسان دانست و افزود: در اين چند روز ميبينيم كه هر كس سعي ميكند به نوعي خود را نزديكتر به او نشان دهد و بدين ترتيب، سهم خود را از آبروي قيصر بگيرد. قطعا اگر خودش زنده بود و اين علاقه بسيار را ميديد، بسيار شاد ميشد.
كاخي با اشاره به شعر امينپور يادآور شد: او نجابتي در ذات و زبان و شعرش داشت كه در اين حد، من در كمتر كسي ديدهام. او صاحب نوعي غناي روحي بود و شعر و ذوق از درونش فوران ميكرد.
وي ادامه داد: زبان او و نگاهش به آفاق و انفس در قلمرو جغرافيايي كه زندگي ميكرد، سرشار از طنز بود. شجاعت اخلاقي بينظيري داشت و از عجايب اين كه با وجود تمام سختي بيمارياش در اين اواخر، از عشق عجيبي به زندگي بهره ميبرد.
كاخي با بيان اين كه "شعر، زبان را با خود ميآورد"، خاطرنشان كرد: اگر اين گونه به شعر ناب بنگريم، خواهيم ديد كه تماميت يكپارچه شعر او به اين تئوري ادبي صحه ميگذارد. محصول شعري قيصر در يك زبان روشن و روان و دور از آركاييسم ساختگي و واژهبارگي سروده ميشود.
وي در بخش ديگري از سخنانش گفت: خواننده شعر قيصر هميشه در انتظار يك اتفاق غير منتظره است. قيصر مخاطب خود را تنها يك مصرف كننده نميدانست، بلكه او را فردي ميديد كه دنباله شعر را خواهد سرود.
كاخي در پايان تصريح كرد: امينپور از كساني است كه به اعتبار آشنايياش با زبان كهن و شعر كهن و شعر نيمايي، ماندگار خواهد بود. او در ميان نسل شاعران بعد از انقلاب، برجستهترين شاعر محسوب ميشود.
نظر شما