اسماعیلی در گفت‌و‌گو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: در ادبیات فارسی مقوله‌ای به نام رمضانیه وجود دارد و اشعار شاعران مسلمان فارسی‌‌سرا پیرامون موضوع رمضان و ابعاد مختلف آن‌را شامل می‌شود.
وی افزود: با نگاهی در تاریخ ادبیات ایران می‌بینیم حکیم ابوالقاسم فردوسی از نخستین شاعرانی بوده است که پیرامون موضوع لیالی قدر و ماه مبارک رمضان اشعاری را از خود به یادگار گذاشته است.
این شاعر در ادامه توضیح داد: پس از فردوسی، ناصرخسرو، حکیم سنایی، عطار نیشابوری، حافظ، سعدی، بیدل دهلوی و صائب تبریزی از دیگر شاعرانی هستند که در میان اشعار خود آثاری مرتبط با موضوع رمضان و لیالی قدر دارند. همچنین در سروده‌های خود عرض ارادت به امیرالمومنین(ع) داشته‌اند.
وی از میان اشعار مولانا، ابیاتی را به عنوان مثال در این زمینه قرائت کرد. بیت «تو را قدر اگر کس نداند چه غم/ شب قدر را می ندانند هم» از سعدی و «بی قدری ما چون نشود فاش به عالم/ ماهی که شب قدر در او بود نهان رفت» از صائب تبریزی دیگر نمونه‌هایی بودند که اسماعیلی مطرح کرد.
اسماعیلی با تاکید بر الهام‌گیری شاعران از آموزه‌های قرآنی اظهار کرد: شاعران در اشعار خود با الهام‌گیری از آموزه‌های قرآنی سعی کرده‌اند مخاطبان خود را با ارزش شب قدر و برکات این شب‌ها آشنا کنند و آن‌ها را از غفلت بیرون آورند.
وی به برخی از مضامین مطرح شده توسط شاعران اشاره کرد و گفت: با تامل در فلسفه روزه‌داری و حکمت امساک در رمضانیه‌ها متوجه می‌شویم شاعران علاوه بر روزه تن بر روزه جان نیز تاکید کرده‌اند.
این پژوهش‌گر به بیان یکی دیگر از موضوعات مرتبط با آیین روزه‌داری در ادبیات فارسی خبر داد و افزود: اشاره به آداب افطار و گشودن روزه در ادبیات و اشعار فارسی بسیار دیده می‌شود. همچنین شاعران درباره عید سعید فطر و فطریه نیز اشعاری سروده‌اند.
وی ادامه داد: بخشی از این رمضانیه‌ها به وداع با ماه مبارک رمضان و ابراز تاسف از پایان یافتن آن و البته ابراز خوشحالی به دلیل فرا رسیدن عید فطر اختصاص یافته است.
اسماعیلی در پایان به مبحث شوخی با رمضان در اشعار فارسی اشاره کرد و افزود: در بخشی از ادبیات فارسی شاعران سعی کرده‌اند با رعایت ادب و احترام این ماه سروده‌هایی طنز در رابطه با رمضان بسرایند و به شوخی با این موضوع بپردازند. در بررسی رمضانیه‌ها باید این بخش را نیز در نظر گرفت.
جمعه ۲۸ مرداد ۱۳۹۰ - ۱۱:۱۱
نظر شما