دكتر محمود عباديان، مدرس دانشگاه و مترجم كتاب، در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، بيان كرد: هگل بررسي‌هاي وسيعي درباره زيباشناسي انجام داد كه مهم‌ترين حاصل آن، كتاب «زيباشناسي كلاسيك» بود.
وي افزود: هگل سال 1826 و پنج سال قبل از ابتلا به وبا، مجموعه سخنراني‌هايي را درباره زيباشناسي ارايه كرد كه توسط نخبه‌ترين شاگردان او گردآوري شدند.
به گفته عباديان، هيچ يك از مطالب اين سخنرانيهاي هگل، مخالف با كتاب «زيباشناسي كلاسيك» او نيستند. نكته قابل ذكر اين كه او در اين سخنراني‌ها رويكردي ملايم‌تر به هنر دارد.
وي افزود: هگل نگاهي ديالكتيكي به مسايل داشت و با همين نگاه به هنر مي‌نگريست، بنابراين آن را داراي سير پيدايشي مي‌دانست كه پس از اوج، دچار نزول مي‌شود. عده‌اي در تفسير اين ديدگاه هگل مبالغه مي‌كنند و عبارت «پايان هنر» و حتي «مرگ هنر» را براي آن به كار مي‌برند، در حالي كه اين ديدگاه هگل را بايد از دريچه ديالكتيكي تفسير كرد.
عضو هيات علمي دانشگاه علامه طباطبايي يادآور شد: مدتي است كه كتاب را به نشر چشمه سپردم و اميدوارم به زودي مراحل انتشار را با موفقيت طي كند. اين كتاب حدود 250 صفحه دارد.
چهارشنبه ۹ شهریور ۱۳۹۰ - ۱۱:۰۰
نظر شما