شیرزادی در گفت‌وگو با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در این باره اظهار کرد: آثار یک نویسنده، پژوهشگر، شاعر و داستان‌نویس به‌مثابه میراث معنوی آن‌هاست. بدون تردید از چاپ آثار این قشر از جامعه، منافع مادی هم عاید خودشان می‌شود و هم بعد از فوتشان این منافع در اختیار وراث قرار می‌گیرد.
وی ادامه داد: بنابراین، تعیین محدوده زمانی برای دریافت حق‌التالیف آثار پدیدآورندگان متوفی، توسط وراث، نوعی کم لطفی در حق بهترین نخبگان یک کشور است؛ چرا که سالیان متمادی زحمت کشیده‌اند و با تلاش و کوشش خود و اغلب با هزینه‌های شخصی به چاپ آثارشان اقدام کرده‌اند.
این نویسنده و منتقد توضیح داد: پیشنهاد می‌کنم دست‌اندرکاران برای اصلاح این قانون تجدیدنظر کنند و با میراث مادی پدیدآورندگان متوفی (اعم از منقول و غیرمنقول) نیز همچون میراث مادی سایرافراد برخورد و تعیین تکلیف کنند.
شیرزادی با بیان اینکه به هیچ وجه برای حق‌التالیف نباید زمان تعیین کرد، گفت: پیشنهاد می‌کنم مسوولان با تعمق بیشتری به این قانون بپردازند و در این فرایند از مشاوره‌های کارساز با صاحبنظران و افرادی که اهلیت دارند، درباره میراث معنوی خالقان آثار، فکر اساسی کنند.
وی در پاسخ به این پرسش که «برخی معتقدند ممکن است بعد از گذشت 50 سال از فوت پدیدآورنده، وراث مانع انتشار آثار آن‌ها شوند؛ نظر شما در این مورد چیست؟» گفت: در این مورد نیز می‌توانند تبصره‌هایی تعیین کنند به طور مثال می‌توانند حق التالیف آثار پدیدآورنده متوفی را به نهاد یا سازمان فرهنگی ویژه‌ای ارایه کنند تا در عوض، آن نهاد یا سازمان از این منابع مادی در راستای ارتقای فرهنگ عمومی کشور و ترویج فرهنگ کتابخوانی استفاده کند. در این صورت لااقل حقوق نشر آثار به جامعه برمی گردد.
این نویسنده و منتقد ادامه داد: پیشنهاد می‌کنم اگر قرار نیست ماده 12 قانون «حمایت از حقوق مولفان، مصنفان و هنرمندان» اصلاح شود، دست کم، محدوده زمانی آن را از 50 سال به 100 سال ارتقا دهند. در نهایت بعد از 100 سال از فوت پدیدآورنده، مخالفت وراث از انتشار آثار وی هیچ گونه اثری در انتشار آثار نداشته باشد البته مشروط بر اینکه یک نهاد فرهنگی مسوولیت انتشار آثار پدیدآورنده متوفی را بر عهده بگیرد نه اینکه هر ناشری بتواند آن را منتشر کند.
شیرزادی افزود: به نظرم باید یک نگاهی به دنیا به‌ویژه کشورهای توسعه‌یافته بیندازیم و ببینیم این کشورها در مورد حقوق پدیدآورندگان چگونه برخورد می‌کنند و در نهایت با کمی اِعمال تغییرات بومی، از قوانین آن‌ها بهره‌مند شویم.
در این زمینه بخوانید:
- (10)نادمی: حقوق مادی آثار در نهایت باید به جامعه بازگردد/اینجا را بخوانید
- (9)کاشفی: یک حکم واحد و مطلق درباره همه آثار عادلانه نیست/اینجا را بخوانید.
- (8)سلیمی: پیشنهادم تشکیل سازمان غیر دولتی برای حمایت و مدیریت آثار مولفان متوفی است/اینجا را بخوانید.
- (7)گودینی: با قانون محدودیت زمان ارث از مولف موافقم/ اگر وارث مولف ناخلف بود، چه باید کرد؟/اینجا را بخوانید.
- (6)کاخی: با واگذاری حق‌التالیف نویسنده متوفی به ناشر مخالفم/ اگر ناشر زودتر از مولف فوت کند، تکلیف چیست؟/اینجا را بخوانید.
- (5)حسن‌بیگی: محدودیت زمانی را برای انتفاع وراث قبول ندارم/اینجا را بخوانید.
- (4)مدیر نشر بهتاپژوهش: قانون «حقوق مولف پس از مرگ» کامل است/اینجا را بخوانید.
- (3)مهدی غبرایی: حقوق آثار تا الی‌الابد باید به وراث پدیدآورنده برسد/اینجا را بخوانید.
- (2)کارشناس حقوق نشر: محدوده زمانی برای آثار فکری، به دلیل حمایت از جامعه است/اینجا را بخوانید.
- (1)سرشار: مخالف تعیین محدوده زمانی برای حقوق وراث نویسنده هستم/اینجا را بخوانید.
یکشنبه ۲۲ تیر ۱۳۹۳ - ۰۹:۳۳
نظر شما