به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در اصفهان، آئین رونمایی از این کتاب در منزل محمدعلی صاعد، شاعر و صائب‌شناس اصفهانی برگزار شد که گرچه مدتی است بیماری تنش را رنجور کرده اما طبع شاعرانگی هنوز در گفتار و کردار او هویداست.
محمد قدسی، شاعر و از دوستان نزدیک استاد محمدعلی صاعد که در امر اصلاح مجموعه مقالات سبک هندی پیش از چاپ اهتمام ورزیده است، درباره ویژگی‌های یار دیرین خود، گفت: از سال 1361 و حدود 40 سال است که با استاد صاعد دوستی تنگاتنگ دارم و می‌توانم بگویم که ایشان، شاعرِ انسان و انسانِ شاعر است.
وی با اشاره به پیشتازی محمدعلی صاعد در اخلاق و انسانیت، ادامه داد: ایشان گوهری از بقایای نسل مرحوم صغیر است و دیگر معلوم نیست چنین انسانی با خصوصیات مشابه ایشان دوباره متولد شود.
این شاعر اصفهانی ادامه داد: دیوان مرحوم صغیر 18 دوره تجدید چاپ شد و این به خاطر انسانیت موجود در شعر او است و مطمئن هستم که این اتفاق برای آثار استاد محمدعلی صاعد هم رخ می‌دهد.
قدسی بابیان اینکه استاد صاعد مانند یک پدر به شاعران جوان بسیار توجه می‌کرد و جوانان مدیون توجهات ایشان هستند، افزود: جلسات انجمن صائب ساعت 12 ظهر تعطیل می‌شد اما ایشان تا چند ساعت بعد کنار نهر می‌نشست و من اشعارم را برایشان می‌خواندم و ایشان آنها را نقد می‌کرد که نشان از تواضع استاد صاعد دارد.
وی ادامه داد: مقالات تألیفی ایشان درباره سبک هندی در گوشه‌ای از منزلشان بود و مشخص نبود چه زمانی چاپ شود. چاپ این کتاب شادی خاصی برای ایشان به همراه داشت و امیدوارم اجر و پاداش شاد کردن دل استاد صاعد شامل حال دست‌اندرکاران چاپ این کتاب شود.
مدیر دفتر تخصصی ادبیات و مرکز آفرینش‌های ادبی قلمستان سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان نیز درباره استاد محمدعلی صاعد، گفت: استاد متولد 10 دی‌ماه 1304 و یکی از پرسابقه‌ترین شاعران و انجمن‌داران اصفهان است. استاد صاعد از سال‌ها پیش و زمانی که من دانشجوی ادبیات بودم انجمن ادبی صائب را در اتاق کوچکی در یک کتابخانه تأسیس کرد و جلسات این انجمن هر صبح جمعه برگزار می‌شد.
الهه رضایی افزود: در اصفهان شخصی را سراغ نداریم که به اندازه استاد محمدعلی صاعد درباره صائب پژوهش کرده باشد و ایشان تألیفات و کتاب‌های زیادی در این زمینه دارد.
وی ادامه داد: در زمان دانشجویی به منزل ایشان سر می‌زدم و از محضرشان فیض می‌بردم و می‌دیدم که دورتادور ایشان پر از کتاب است و مشغول پژوهش و نوشتن درباره صائب و سبک هندی است.
مدیر دفتر تخصصی ادبیات سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان بابیان اینکه استاد صاعد عمر خود را درراه ادبیات و مردم‌داری صرف کرده است، تصریح کرد: به نظر من مردم‌دار بودن یکی از حلقه‌های گمشده شاعران و اهالی ادب اصفهان است. برخی از افرادی که به درجه استادی و پیشکسوتی می‌رسند معمولاً دیگران را از خود می‌رانند و به یکی دو مرید جان سپرده اکتفا می‌کنند، جوانان را به‌تندی نقد می‌کنند و تنها سبک شعری و سبک زندگی خود را می‌پسندند و دیگران را قبول ندارند و به‌قول‌معروف برج عاج نشین می‌شوند، اما استاد صاعد همواره با سعه‌صدر فراوان در منزل خود میزبان شاعران و علاقه‌مندان ادبیات و شعر بوده است.
وی در پایان گفت: در دیدار قبلی معاون فرهنگی شهردار با استاد صاعد، ایشان تمایل داشتند، مجموعه مقالاتشان به چاپ برسد که در همین راستا ایشان قول حمایت دادند و پس از تایپ و ویرایش مجموعه مقالات استاد محمدعلی صاعد درباره سبک هندی، چون این مقالات مربوط به سال 1379 بود و نیاز به تغییراتی داشت، با اجازه خود استاد برای اصلاح در اختیار استاد محمد قدسی قرار گرفت و در پایان کتاب ازسوی انتشارات سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان منتشر و در منزل استاد محمدعلی صاعد تقدیم ایشان شد.
محمد قدسی، شاعر و از دوستان نزدیک استاد محمدعلی صاعد که در امر اصلاح مجموعه مقالات سبک هندی پیش از چاپ اهتمام ورزیده است، درباره ویژگی‌های یار دیرین خود، گفت: از سال 1361 و حدود 40 سال است که با استاد صاعد دوستی تنگاتنگ دارم و می‌توانم بگویم که ایشان، شاعرِ انسان و انسانِ شاعر است.
وی با اشاره به پیشتازی محمدعلی صاعد در اخلاق و انسانیت، ادامه داد: ایشان گوهری از بقایای نسل مرحوم صغیر است و دیگر معلوم نیست چنین انسانی با خصوصیات مشابه ایشان دوباره متولد شود.
این شاعر اصفهانی ادامه داد: دیوان مرحوم صغیر 18 دوره تجدید چاپ شد و این به خاطر انسانیت موجود در شعر او است و مطمئن هستم که این اتفاق برای آثار استاد محمدعلی صاعد هم رخ می‌دهد.
قدسی بابیان اینکه استاد صاعد مانند یک پدر به شاعران جوان بسیار توجه می‌کرد و جوانان مدیون توجهات ایشان هستند، افزود: جلسات انجمن صائب ساعت 12 ظهر تعطیل می‌شد اما ایشان تا چند ساعت بعد کنار نهر می‌نشست و من اشعارم را برایشان می‌خواندم و ایشان آنها را نقد می‌کرد که نشان از تواضع استاد صاعد دارد.
وی ادامه داد: مقالات تألیفی ایشان درباره سبک هندی در گوشه‌ای از منزلشان بود و مشخص نبود چه زمانی چاپ شود. چاپ این کتاب شادی خاصی برای ایشان به همراه داشت و امیدوارم اجر و پاداش شاد کردن دل استاد صاعد شامل حال دست‌اندرکاران چاپ این کتاب شود.
مدیر دفتر تخصصی ادبیات و مرکز آفرینش‌های ادبی قلمستان سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان نیز درباره استاد محمدعلی صاعد، گفت: استاد متولد 10 دی‌ماه 1304 و یکی از پرسابقه‌ترین شاعران و انجمن‌داران اصفهان است. استاد صاعد از سال‌ها پیش و زمانی که من دانشجوی ادبیات بودم انجمن ادبی صائب را در اتاق کوچکی در یک کتابخانه تأسیس کرد و جلسات این انجمن هر صبح جمعه برگزار می‌شد.
الهه رضایی افزود: در اصفهان شخصی را سراغ نداریم که به اندازه استاد محمدعلی صاعد درباره صائب پژوهش کرده باشد و ایشان تألیفات و کتاب‌های زیادی در این زمینه دارد.
وی ادامه داد: در زمان دانشجویی به منزل ایشان سر می‌زدم و از محضرشان فیض می‌بردم و می‌دیدم که دورتادور ایشان پر از کتاب است و مشغول پژوهش و نوشتن درباره صائب و سبک هندی است.
مدیر دفتر تخصصی ادبیات سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان بابیان اینکه استاد صاعد عمر خود را درراه ادبیات و مردم‌داری صرف کرده است، تصریح کرد: به نظر من مردم‌دار بودن یکی از حلقه‌های گمشده شاعران و اهالی ادب اصفهان است. برخی از افرادی که به درجه استادی و پیشکسوتی می‌رسند معمولاً دیگران را از خود می‌رانند و به یکی دو مرید جان سپرده اکتفا می‌کنند، جوانان را به‌تندی نقد می‌کنند و تنها سبک شعری و سبک زندگی خود را می‌پسندند و دیگران را قبول ندارند و به‌قول‌معروف برج عاج نشین می‌شوند، اما استاد صاعد همواره با سعه‌صدر فراوان در منزل خود میزبان شاعران و علاقه‌مندان ادبیات و شعر بوده است.
وی در پایان گفت: در دیدار قبلی معاون فرهنگی شهردار با استاد صاعد، ایشان تمایل داشتند، مجموعه مقالاتشان به چاپ برسد که در همین راستا ایشان قول حمایت دادند و پس از تایپ و ویرایش مجموعه مقالات استاد محمدعلی صاعد درباره سبک هندی، چون این مقالات مربوط به سال 1379 بود و نیاز به تغییراتی داشت، با اجازه خود استاد برای اصلاح در اختیار استاد محمد قدسی قرار گرفت و در پایان کتاب ازسوی انتشارات سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری اصفهان منتشر و در منزل استاد محمدعلی صاعد تقدیم ایشان شد.
نظر شما