به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از لیت‌هاب، سیگرید اوندست نویسنده نروژی بود که در سال 1928 برنده جایزه نوبل ادبیات شد. او در شهر کالوندبورگ در دانمارک به دنیا آمد، ولی وقتی دو سال داشت، همراه خانواده‌اش به نروژ رفتند. در سال ۱۹۴۰، به دلیل مخالفت با نازیسم هیتلری و حملهٔ آلمان به نروژ، از این کشور فرار کرد و به ایالات متحدهٔ آمریکا رفت و در پایان جنگ جهانی دوم در ۱۹۴۵ به کشورش بازگشت.
سیگرید اوندست در شهر اسلو بزرگ شد. وقتی ۱۱ سال داشت، پدرش که باستان‌شناس بود، به‌دنبال یک بیماری سخت و طولانی، در ۴۰ سالگی درگذشت. با این وجود در سال ۱۹۰۷ به اتحادیهٔ نویسندگان نروژ پیوست و بین سال‌های ۱۹۳۳ تا ۱۹۳۵ سرپرستی کمیسیون سوادآموزی را بر عهده داشت و در نهایت به‌عنوان رئیس اتحادیه از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۴۰ خدمت کرد.
بهترین اثر ادبی او رمانی سه‌گانه به نام «کریستین لاوارانس داتر» (Kristin Lavransdatter) است که ماجرای زندگی در اسکاندیناوی دوران قرون وسطی است و ماجرای زندگی یک زن از زمان تولد تا مرگ را به تصویر کشیده است. سه جلد این کتاب بین سال‌های ۱۹۲۰ تا ۱۹۲۲ منتشر شد ولی قبل از این تاریخ ناشران از چاپ این کتاب خودداری می‌کردند. سیگرید ناامید نمی‌شد و بارها در نامه‌های مختلف این کتاب را برای آنها تعریف می‌کرد. او حتی در نامه‌ای به خواهرش او را دعوت به خواندن داستانش کرده است.
او بعد از سال ۱۹۲۹ مجموعه رمان‌هایی را در اسلو با گرایش‌ها و موضوعات اجتماعی و مذهبی جامعه نروژ انتخاب می‌کرد و تعدادی از آثار مهم تاریخی را منتشر کرد که نوعی داستان حماسی از تاریخ کشور نروژ است که برای نسل قرن بیستمی روایت می‌شود. او در واقع تاریخ حماسی نروژ را در سطح جامعه نروژی زنده کرد و حتی در این مسیر چند کتاب ایسلندی و مقالات ادبی را به زبان نروژی ترجمه کرد.
سیگرید اوندست استاد آوردن تاریخ قدیمی کشور نروژ به زمان حال بود و داستان‌های کوتاه و بلندش در جامعه نروژی نوعی شعرهای حماسی محسوب می‌شوند که در حال حاضر نیز در مدارس و دانشگاه‌های این کشور تدریس می‌شوند. بینش روانشناختی و عاطفی داستان‌های این نویسنده زن نروژی باعث تحولی شگرف در تاریخ ادبیات معاصر نروژ و در حقیقت ایجاد پلی بین گذشته و حال ادبیات این کشور شده است.
چهارشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۹ - ۰۸:۱۳
نظر شما