به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، انتشارات ققنوس دومین چاپ کتاب «ایرانیان در بابل هخامنشی» اثر محمد داندامایف و ترجمه محمود جعفری دهقی را با شمارگان ۴۴۰ نسخه، ۲۴۴ صفحه و بهای ۵۵ هزار تومان منتشر کرد. چاپ نخست این کتاب سال ۱۳۹۱ با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و بهای ۱۴ هزار تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفته بود.
موضوع این کتاب، پژوهش در باب ایرانیان ساکن در بابل، در طول دوره فرمان‌روایی سلسله هخامنشی است. داندامایف از متخصّصان حوزه تاریخ ماد و هخامنشی است که موضوع اغلب پژوهش‌هایش، امپراتوری ایران باستان و تاریخ اجتماعی و فرهنگی بابل در هزاره اوّل پیش از میلاد بوده است. او در این کتاب با استفاده از گل‌نوشته‌های بابلی، فهرستی از ایرانیان ساکن بابل و سایر شهرهای میان‌رودان بدست آورده است.
«ایرانیان در بابل هخامنشی» دربردارنده همه شواهد بابلی، منابع کتاب‌شناسی، کلاسیک و آرا درباره کسانی است که دارای نام ایرانی بوده و در بابل سکونت داشته‌اند و از این حیث دارای اهمیت است.
بخش نخست کتاب با عنوان «سنت و نوآوری» در هشت زیرعنوان به «نظام اداری»، «سازمان قضایی»، «مالیات‌های دولتی»، «مناسبات مربوط به زمین»، «خدمات نظامی»، «خط‌مشی معابد» و «تمایلات فرهنگی» به جنبه‌های مختلف زندگی ایرانیان ساکن بابل می‌پردازد و در «فرجام» به‌جمع‌بندی این بخش می‌پردازد.
بخش دوم کتاب با عنوان «نام‌های ایرانی» معنای این نام‌ها را توضیح می‌دهد. بخش «ساکنان فلات ایران و آسیای میانه در بابل» نیز شامل «ایلامی‌ها»، «مادها»، «پارس‌ها»، «سکاها»، «آرایه‌ای‌ها»، «خوارزمیان»، «دیگر ایرانیان شرقی و هندیان»، «چندگانگی دینی و تماس‌های فرهنگی» و «اوضاع حقوقی و اجتماعی ایرانیان و دیگر اقلیت‌های قومی در بابل» می‌شود.
در پیوست کتاب علاوه بر «کوته‌نوشت‌ها»، «کتابنامه» و «نمایه»، «نام‌های ایرانی باستان»، «جای‌نام‌های ایرانی باستان»، «واژه‌های ایرانی باستان»، «معادل بابلی واژه‌های ایران باستان»، «سایر واژه‌های آکدی»، «واژه‌های سایر زبان‌ها»، «نام اشخاص»، «جای‌نام‌ها» و «موضوعات عمومی» آمده است.
محمد عبدالقدیرویچ داندامایف درگذشته در سال ۲۰۱۷، در روستای اونچوکتل داغستان به دنیا آمد. در سال ۱۹۵۲ از دانشکده تاریخ سازمان تربیت معلم لنینگراد فارغ‌التحصیل شد و طی سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ تحصیلات تکمیلی‌اش را در مؤسسه تاریخ علوم آکادمیک شوروی در مسکو گذراند.
داندامایف از سال ۱۹۵۹ تا اواخر عمر در مؤسسه شرق‌شناسی علوم آکادمیک روسیه به تدریس و پژوهش اشتغال داشت. او در ۱۹۹۷ او عضو آکادمی روسیه شد. تحقیقات اصلی او شامل امپراطوری باستانی ایران، تاریخ، سنت‌های اجتماعی و فرهنگ بابل طی هزاره اول قبل میلاد مسیح است. وی به زبان‌های پارسی باستان، اکدی، انگلیسی و برخی زبان‌های اروپایی جدای از زبان مادری‌اش مسلط بود.
موضوع این کتاب، پژوهش در باب ایرانیان ساکن در بابل، در طول دوره فرمان‌روایی سلسله هخامنشی است. داندامایف از متخصّصان حوزه تاریخ ماد و هخامنشی است که موضوع اغلب پژوهش‌هایش، امپراتوری ایران باستان و تاریخ اجتماعی و فرهنگی بابل در هزاره اوّل پیش از میلاد بوده است. او در این کتاب با استفاده از گل‌نوشته‌های بابلی، فهرستی از ایرانیان ساکن بابل و سایر شهرهای میان‌رودان بدست آورده است.
«ایرانیان در بابل هخامنشی» دربردارنده همه شواهد بابلی، منابع کتاب‌شناسی، کلاسیک و آرا درباره کسانی است که دارای نام ایرانی بوده و در بابل سکونت داشته‌اند و از این حیث دارای اهمیت است.
بخش نخست کتاب با عنوان «سنت و نوآوری» در هشت زیرعنوان به «نظام اداری»، «سازمان قضایی»، «مالیات‌های دولتی»، «مناسبات مربوط به زمین»، «خدمات نظامی»، «خط‌مشی معابد» و «تمایلات فرهنگی» به جنبه‌های مختلف زندگی ایرانیان ساکن بابل می‌پردازد و در «فرجام» به‌جمع‌بندی این بخش می‌پردازد.
بخش دوم کتاب با عنوان «نام‌های ایرانی» معنای این نام‌ها را توضیح می‌دهد. بخش «ساکنان فلات ایران و آسیای میانه در بابل» نیز شامل «ایلامی‌ها»، «مادها»، «پارس‌ها»، «سکاها»، «آرایه‌ای‌ها»، «خوارزمیان»، «دیگر ایرانیان شرقی و هندیان»، «چندگانگی دینی و تماس‌های فرهنگی» و «اوضاع حقوقی و اجتماعی ایرانیان و دیگر اقلیت‌های قومی در بابل» می‌شود.
در پیوست کتاب علاوه بر «کوته‌نوشت‌ها»، «کتابنامه» و «نمایه»، «نام‌های ایرانی باستان»، «جای‌نام‌های ایرانی باستان»، «واژه‌های ایرانی باستان»، «معادل بابلی واژه‌های ایران باستان»، «سایر واژه‌های آکدی»، «واژه‌های سایر زبان‌ها»، «نام اشخاص»، «جای‌نام‌ها» و «موضوعات عمومی» آمده است.
محمد عبدالقدیرویچ داندامایف درگذشته در سال ۲۰۱۷، در روستای اونچوکتل داغستان به دنیا آمد. در سال ۱۹۵۲ از دانشکده تاریخ سازمان تربیت معلم لنینگراد فارغ‌التحصیل شد و طی سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۸ تحصیلات تکمیلی‌اش را در مؤسسه تاریخ علوم آکادمیک شوروی در مسکو گذراند.
داندامایف از سال ۱۹۵۹ تا اواخر عمر در مؤسسه شرق‌شناسی علوم آکادمیک روسیه به تدریس و پژوهش اشتغال داشت. او در ۱۹۹۷ او عضو آکادمی روسیه شد. تحقیقات اصلی او شامل امپراطوری باستانی ایران، تاریخ، سنت‌های اجتماعی و فرهنگ بابل طی هزاره اول قبل میلاد مسیح است. وی به زبان‌های پارسی باستان، اکدی، انگلیسی و برخی زبان‌های اروپایی جدای از زبان مادری‌اش مسلط بود.
نظر شما