مدير انتشارات هزاركرمان با هدف حفظ زبانهاي كهن و تاريخي ايراني، از انتشار سلسله كتابهايي در اينباره به شكل واژهنامه و شناختنامه خبر داد._
مدير انتشارات هزاركرمان افزود: «سلسله كتابهايي كه با عنوان فرهنگ واژهها و گويشهاي ايراني منتشر ميشود به شكل واژهنامه و شناختنامه ارائه خواهد شد و زبانهاي كهن و تاريخي ايراني را دربرخواهد داشت.»
احمدي به نخستين كتاب فرهنگ گويشهاي ايراني اشاره كرد و گفت: «نخستين كتاب اين مجموعه، واژهنامه «زبان آذري يا زبان باستاني آذربايجان» است كه زبانهاي كهن و تاريخي آذربايجان را به تصوير ميكشد.»
وي به كتاب دوم زبانها و گويشهاي ايراني اشاره كرد و گفت: «دومين كتاب به «فرهنگ گويشهاي ايراني» اختصاص دارد كه غلامرضا آذرلي در آن گويشهاي ايراني را در زمينههاي مختلف ارائه داده است.»
مدير انتشارات «هزاركرمان» به كتابي كه مراحل پژوهشي را ميگذراند اشاره كرد و گفت: «همچنين كتاب ديگري در دست تأليف است كه به گردآوري «زبان و گويش اوستيايي» (مكاني در همسايگي روسيه و گرجستان) ميپردازد. زبان اوستيايي خارج از محدوده ايران است؛ ولي ساكنان آن به زبان ايراني با كمي تفاوت جزيي سخن ميگويند. مردمان ساكن اين منطقه خود را ايراني مينامند و اين كتاب درباره شناخت گويشهاي زباني مردمان اوستيايي است.»
به گفته احمدي، مردم اوستيا به سبب تعلق به اقوام آريايي خود را «ايرُن» و همچنين سرزمين خود را «ايرستون» مينامند؛ که مشابه نام ايران است. مردم اوستيا از نظر فرهنگي بسيار ايراندوست، خونگرم، مهماننواز و سنتياند و علاقهبسياري به خواندن شاهنامه دارند.
به اعتقاد پژوهشگران، اوستياييها از بازماندگان اقوام آريايي «سكاها» هستند. سكاها همان قومي هستند كه در اساطير ايراني و شرقي از آنها به عنوان تورانيان نام ميبرند. از ديدگاه زبانشناسي زبان مردم اوستيايي از شاخه زبانهاي ايراني شناخته شده است. در اوستيا با اينکه مردم آن ساليان سال از ايرانيان جدا بودهاند، ميتوان ميراث ايراني را در اين ناحيه يافت. از جمله اين ميراث، ايرانيان بومي هستند که از زمان صفويه و قاجاريه به صورت بازرگان و کارگر در اين منطقه زندگي ميکردند و اکنون اوستيايي محسوب ميشوند. از موارد ديگر ميراث ايراني ميتوان به ابنيه و آثار تاريخي ايرانيان در دويست سال اخير مانند مسجد ايرانيان (پرسيسکوس)، کنسولي ايران، مدرسه نوروز، محله ايرانيها در قفقاز اشاره كرد.
نظر شما