در بخشی از کتاب «پرونده مسکوت» می‌خوانیم: «سید رضا زواره‌ای در سؤالی که از وزیر دادگستری در پیگیری ماجرای انفجار ۸ شهریور می‌پرسد، ماجرای آن دقایق را این‌گونه شرح می‌دهد: مطابق با اظهارات بازجویی، در روز انفجار نخست‌وزیری، آرایش نشستن افراد حاضر در جلسه به این شکل بوده که رئیس‌جمهور در صدر میز ضلع شمالی میز مستطیلی جلسه [و در سمت چپ او] ابتدای ضلع طولی چپ به سمت در خروجی [نخست‌وزیر، وزیر کشور، رئیس شهربانی و نمایندگان نیروهای مسلح و در سمت راست او] ابتدای ضلع طولی سمت راست رئیس‌جمهور منشی جلسه نشسته بودند.

کشمیری در آن روز روی صندلی منشی نشست و کیف بمب را در کنار پای خود و نزدیک به شهید رجائی کار گذاشت. کشمیری نباید در آن جلسه شرکت می‌کرد و در صورت شرکت احتمالی هم باید در انتهای ضلع طولی چپ میز، یعنی تقریباً آخرین فاصله از رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر می‌نشست، ولی در جلسه قبل از انفجار و نیز در جلسه انفجار، در کنار رئیس‌جمهور که جای نشستن مسئول اطلاعات و تحقیقات نخست‌وزیری یعنی خسرو تهرانی بود، نشست.

در کنار در ورودی یعنی پشت صندلی‌های نخست‌وزیر، وزیر کشور و رئیس شهربانی، در ورودی و خروجی جلسه قرار داشت. در کنار در با کمی فاصله، فلاسک‌های آب جوش و چای و تعدادی استکان و نعلبکی قرار داشتند. کشمیری بدون کیف از جای خود بلند شد و برای باهنر و رجائی چای ریخت. از پشت باهنر و دستجردی به‌طرف جای اصلی استقرار خود در انتهای میز که خسرو تهرانی نشسته بود، رفت. با او مکالمهٔ کوتاهی کرد و به‌جای اینکه برود و سر جای جدید خود در کنار مرحوم رجائی بنشیند، از در خارج شد.»