به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، دعاي يماني كه از آن به دعاءالسيف و دعاءالسيفي و حرز يماني نيز در كتاب‌هاي ادعيه و كلمات بزرگان تعبير شده، از كنوز مخفيه و كرائم اوراد و ادعيه‌اي است كه مشتمل بر «اسم اعظم» و «كلمات‌الله التامات» است كه مداومت بر قرائت آن، به ويژه صبح و شام، آثار عجيبي دربردارد.

دعا در لغت به معناي «خواندن» است و «تسميه و نامگذاري» را هم دعا مي‌گويند، به لحاظ اين كه بعد از گذاشتن نامي بر كسي، آن شخص را به آن نام مي‌خوانيم.

در آيات مباركه قرآن و روايات معصومين(عليهم‌السلام) تعبيرات بسيار دقيق و پرمعنايي درباره دعا شده است. قرآن كريم «دعاء» را از افراد، عبادت مي‌شمارد و اعراض كنندگان از دعا را در زمره مستكبران نسبت به عبادت پروردگار متعال قلمداد مي‌فرمايد.

در روايات، از دعا تعبير به «مخ» شده است و فرموده‌اند: «الدعاء مخ العبادة؛ قوام عبادت به دعاء است». «مخ» ماده نرمي است كه در وسط استخوان‌ها يا سر قرار دارد و قوام و پا برجائي انسان به آن ‌است و سستي و بي‌رمق بودن استخوان به اين است كه اين ماده رو به فتور و ضعف نهاده و به اصطلاح «آب» شود و تعبير به «مخ العبادة» به لحاظ اين است كه؛ اگر عبادت، بدون ارتباط با خداوند عالم باشد بي‌اثر است.

در روايات ديگري از رسول خدا(ص) آمده كه ايشان فرمودند: «الدعاء سلاح‌المومن و عمادالدين و نورالسماوات والارض؛ دعا اسلحه مومن (و وسيله دفاع او) و پايه دين و نور آسمان‌ها و زمين است». از «دعاء» به اسلحه تعبير شده است به لحاظ اينكه انسان مي‌تواند توسط دعاء، بلاء و عذاب را از خود و ديگران دفع كند همانگونه كه با اسلحه مي‌توان دشمن را دفع كرد و اينكه فرموده‌اند: «دعاء نور آسمان‌ها و زمين است»، اين جنبه نورانيت به لحاظ ارتباط انسان با خداوند متعال است كه توسط دعاء كردن محقق مي‌شود و از آن رهگذر كه حق(تبارك و تعالي) و وسائط فيض بين او و بندگان، منبع نورند، قهرا ارتباط با منابع نور، منشا براي نورانيت شخص مرتبط مي‌شود.

قريب 300 حديث در فضيلت و خواص دعاء كردن با تعبيرات بليغانه از معادن وحي(عليهم‌السلام) رسيده است كه بيانگر اين است كه: مقام دعا، فوق مقام و مرتبه اعمال ديگر است.

براساس مطالب كتاب، دعا را اركاني است كه اگر هريك از آنها نباشد اصلا دعائي از طرف داعي و دعاء كننده انجام نگرفته است و آنچه انجام گرفته صرفا الفاظي است كه جز اثري سطحي و ابتدائي و ناچيز، اثر ديگري بر آنها مترتب نيست، آن اركان عبارتند از:
الف: توجه قلبي نسبت به مبدا يعني حضرت حق(تبارك و تعالي) و اينكه طالب و خواهان عنايت او در حق خودت باشي، كه از اين ركن در آيات و روايات تعبير به ياد خدا كردن در خفيه و باطن  و نيز تعبير به «حضور قلب» شده است و اساس شروع ارتباط با خداوند متعال در مقام دعاء همين ركن است.
ب: اعتقاد: يعني شخص دعاء كننده بايد عقيده جزمي يقيني مطابق واقع غير قابل تشكيك نسبت به ذات و صفات خداوند متعال داشته باشد. خلاصه اين‌كه به واقعيت مفاهيم 99 اسمي كه در روايات براي خداوند متعال نام برده شده است يا 1000 اسمي كه در دعاء شريف جوشن كبير آمده است، به واقعيت مفاهيم اين اسماء مباركه براي خداوند متعال معتقد باشد و عقيده خود را در مراتب چهارگانه توحيد، يعني؛ توحيد ذات، توحيد صفات، توحيد فعل، توحيد عبادت، تصحيح و يك‌طرفي كرده باشد.
ج: قرار دادن واسطه: عظمت كبرياء پروردگار متعال به گونه‌اي است كه كسي را ياراي ارتباط و تماس او بدون واسطه نيست و براي جلب عنايت و مرحمت حضرت باري تبارك و تعالي بايد از واسطه مدد خواست. قرآن كريم مي‌فرمايد: «وابتغو اليه الوسيلة، و (اي كساني‌كه ايمان آورده‌ايد) بجوئيد به‌سوي او (خداوند) وسيله را». در روايات بسياري آمده است كه خاندان نبوت و رسالت(عليهم‌السلام) فرموده‌اند: «وسيله، ما اهل‌بيت هستيم». در روايات بي‌شماري آمده است كه دعائي كه خالي از صلوات و درود بر محمد و آل محمد(عليهم‌السلام) باشد هرگز به خدا نمي‌رسد و از بالاي سر دعاء كننده تجاوز نمي‌كند.

چاپ نخست كتاب «دعاي سريع‌الاجابة و عظيم‌الشان حرز يماني (دعاي مورد تاييد حضرت صاحب‌العصر والزمان(عج)» در شمارگان 3000 نسخه، 138 صفحه و بهاي 17000 ريال راهي بازار نشر شد.