به گزارش خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، دره دادجو، در «همايش موسيقي شعر حافظ» كه عصر ديروز(دوشنبه، 19 مهر) در مركز فرهنگي «شهر كتاب» برگزار شد، براساس مقاله‌اش كه نقش «موسيقي‌آفريني واژگان در غزل حافظ» نام داشت، به بيان توضيحات مفصلي درباره آواها و هجاها و صورت‌بندي موسيقي كلامي و دروني در اشعار حافظ پرداخت و در بخشي از سخنان خود گفت: من معتقدم كه حافظ هر كلمه و حرف اضافه‌اي را درست در جاي خودش، نه بر حسب الهام، كه براساس انتخاب قرار مي‌دهد.
وي افزود: موسيقي دروني در اشعار حافظ از نظم و وزن وسيع‌تر است و چه بسا در يك بيت، دو موسيقي دروني وجود داشته باشد.
اين استاد دانشگاه در پايان سخنانش، درباره استفاده حافظ از كسره اضافه و نقش آن در موسيقي شعر نيز صحبت كرد.
پس از سخنان دادجو، شهرام ناظري گفت: بايد گردهمايي همگاني براي حافظ در سرتاسر اين خاك زرخير ترتيب داده شود تا همگان درباره اين شاعر تبادل‌نظر كنند. حافظ با همين كتاب كوچك يك اقيانوس است و مولانا هم البته سقف زمين و آسمان را شكافته است.
وي افزود: اوايل انقلاب حركت هنرمندان در اين حوزه خوش درخشيد كه اگر همان‌گونه هدايت مي‌شد، جايگاه‌هاي خوبي مي‌يافت. در حال حاضر ارتباط آواز با شعر ايراني در سطح نازلي قرار دارد. همچنين بايد لهجه‌هاي مختلف در زبان ايراني آسيب‌شناسي شوند. ضمن آنكه ما حتما بايد روي جنبه‌هاي مختلف هنر كشورمان جدي‌تر كار كنيم تا حرفي براي گفتن داشته باشيم.
در ادامه اين همايش، محمدجواد عظيمي، مولف كتاب «موسيقي شعر حافظ» نيز در بخشي از سخنان خود گفت: بحث شعر حافظ ، بحث درباره تمام ادبيات فارسي است. او ماخذ آينده خودش است. ما حافظ را به عنوان خلاصه شعر فارسي روبروي خود داريم. در اشعار حافظ تضادي ميان صورت و معنا نمي‌توان قايل شد و پسند حافظ و ضمير ناخودآگاه او اتفاقي نيست.
عظيمي در ادامه گفته‌هايش، درباره موضوعاتي مانند نحوه استفاده از هجاها، موسيقي معنوي و ارتباط كلمات در لايه‌هاي پنهان شعر حافظ، و نحو طبيعي زبان اين شاعر و ...نيز در قالب بحث‌هاي تخصصي صحبت كرد.
بلخاري نيز كه سخنران بخش پاياني اين همايش بود، درباره پيشينه موسيقي در فرهنگ ايراني گفت: موسيقي در فرهنگ ما داستان عظيم و حضوري تاثيرگذار دارد. موسيقي ما با عرفان به بار نشست و ريشه آن به فيثاغورثيان باز مي‌گردد.
وي در ادامه سخنان خود با اشاره به عقايد فيثاغورثيان و افلاطون درباره موسيقي و نيز توضيحات «اخوان‌الصفا» در كتاب «الرساله في الموسيقي»اش، گفت: نگارش از عقلانيت مي‌گويد و موسيقي، زبان رهبانيت است. كرامات عرفا محصول عشق عقل آن‌هاست و اگر عقل نباشد، عاشق سر از شاهدبازي و اغراق درمي‌آورد.
سه‌شنبه ۲۰ مهر ۱۳۸۹ - ۱۵:۲۹
نظر شما