مولوی پژوهی
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۴۰
بهترین شرح‌ها و تصحیحات مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - آن‌چه هنگامِ مراجعه به متون کهن یا ادبی، همواره باید مدّ نظر قرار گیرد، مطالعه متنی است که از سویِ مُصحّحانِ متخصّص، پس از مقابله و مطابقه با نسخه‌های متعدّد و یا بر اساسِ روش‌هایِ علمیِ تصحیحِ متون، منتشر شده باشد.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۹
مثنوی معنوی و حکایت شغال و خُمرۀ رنگ
چهارمحال و بختیاری - مُدّعی، شخصی بُوَد، خود را به زیّ جوان‌مردان بیاراسته و به حِلْیَتِ فَتیان مُتحلّی گشته. نه سیرتِ ایشان گرفته و نه در طریقِ ایشان قَدمی رفته….
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۸
حکایت راهبِ چراغ‌به‌دست در مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - راهبِ این حکایت، سرخورده از نیافتنِ انسان‌ِ آرمانی‌اش، آوارۀ کوچه و بازار می‌شود، در حالی که مولوی مَغمومِ از دست دادنِ یکی از ایشان است و از این مَنظر، حسرتی که دامن‌گیرِ آن دو است، در یک نقطه با هم تلاقی می‌کُند.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۷
مثنوی معنوی و حکایتِ مسجد مهمان‌کُش
چهارمحال و بختیاری - از آن‌جا که مردانِ حق می‌دانند، آن‌چه را در جُست‌وجویش هستند، حقیقی‌ترین و سخت‌یاب‌ترین مطلوبِ جهانِ هستی است، نه از سختی‌ها می‌هراسند و نه از مرگ می‌ترسند. از نظرِ ایشان، فهم و کشفِ حقیقت و سلوک در راهِ آن، مهم‌ترین وظیفه‌ای است که ایشان بر دوش دارند.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۶
شیطنتِ کودکان مکتبی در مثنوی
چهارمحال و بختیاری - در جهان‌بینیِ عرفانی، این انبیا و اولیای الهی هستند که فریبِ اِغواگری‌هایِ نَفْس را نمی‌خورند و با مَدح یا قَدحِ دیگران، متوهّم نمی‌شوند.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۵
سَحوری زدنِ آن درویش نیازوَرز در مثنوی
چهارمحال و بختیاری - سرتاسرِ گُستره ادبیاتِ فارسی و به‌ویژه ادب عرفانی، لب‌ریز از شرحِ توکلِ عارفانی است که در مسیر هدایت، بنده‌وار درواز دل‌ها را بدونِ هیچ چشم‌داشتی و به امید بیداری صاحبانشان می‌کوبند و سرانجام کارشان به گشایش‌های زیبا منتهی می‌شود.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۴
خورندگانِ پیل‌بچه در مثنویِ معنوی
چهارمحال و بختیاری - شگفتا از مولوی و خیالِ دورپروازش که چگونه در مَطاویِ قصّۀ خورندگانِ پیل‌بچه، از شومیِ بی‌مقداردانستنِ زنهارِ ناصحان، گناهِ آزارِ مردانِ حق و سرنوشتِ شومِ خونیانِ اولیاءالله سُخن می‌گوید!
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۳
حکایت خَرگیران در مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - اگر انسان متوجّه شود کیست و به کدام ساحتِ متعالی تعلّق دارد، هرگز نگرانِ بی‌تمییزیِ مُشتَبَهْ‌کاران نخواهدبود.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۲
حکایتِ اعتماد به دوستی خِرس در مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - آن‌چه مولانا در حکایت اعتماد به دوستی خِرس مدّ نظر دارد، پرهیزِ سالکان و مُریدان از مُجالست و مؤانست با کسانی است که با فضاهایِ معرفتی بیگانه‌اند و هم‌نشینی با آن‌ها، ممکن است به نابودیِ سلوکِ ایشان مُنجر شود.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۱
ماجرایِ شکارِ شیر، گُرگ و روباه در مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - سرنوشتِ گُرگی که مولانا در این حکایت از او سخن می‌گوید و با سرپنچۀ شیر، دَمار از روزگارش درمی‌آید، سرانجامِ سرکشانی است که پیش از این، ادّعایِ خدایی و برابری با پروردگار داشتند و به عقوبتی دچار شدند که در نگاهِ نخست، شاید نابرابر و فاجعه‌آمیز به نظر آید، امّا...
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۳۰
حکایت فیل در خانۀ تاریک
چهارمحال و بختیاری - از نظر مولوی انسان تا از دریچۀ نگاهِ دنیابین در جست‌وجویِ حقیقت باشد؛ تا تعلّقات دنیایی را رها نکند و به پُختگی نرسد، نمی‌تواند صاحبِ چشمی حقیقت‌بین گردد و اغلبِ تعصّبات و سخت‌گیری‌های آدمیان، نتیجۀ همین خام‌ْنگاهی و چسبیدن به دنیاست.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۲۹
مردِ تشنه و صدای آب در حکایتی از مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - مردِ تشنۀ حکایت، در مقامِ «طلب» گام نهاده و در آغازِ راهی ناپیداکرانه است. با این حال، اگر دشواری‌ها را به جان بخرد؛ از مَهالکِ راه نهراسد؛ فریبِ اِغواگری‌های نَفْس را نخورد و همواره شوقِ طلب را در وجودش مُشتعل بدارد، می‌تواند امیدوار باشد، روزی با تکیه بر دریافت‌هایِ دل، راهی به حق‌الیقین بیابد.
-
شنبه‌ها با شرحِ مثنوی - ۲۸
ماجرایِ نَحوی و کشتیبان در یکی از حکایت‌های مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - مولوی و بسیاری از روشن‌ضمیران معتقدند، برای رستگاریِ حقیقی در سیرِ اِلَی‌الله، مانند کشتیبانِ این حکایت که رمزی از اهلِ معرفتِ حقیقی است، باید از هرچه دانش و آگاهیِ مَجازی، تهی شد و این امر، مُیسّر نیست، مگر با یک‌سو نهادنِ دانسته‌هایی که بویِ نِخْوَت و عُجْب می‌دهند.
-
شنبه‌ها با شرح مثنوی - ۲۷
حکایتِ اشک‌های اَعرابیِ خَسیس بر پیکرِ سگِ نِزارش در مثنوی معنوی
چهارمحال و بختیاری - گاهی باید به جای گریه و تأسّف برای برخی چیزها، آستینِ همّت بالا زد و کاری کرد که وظیفۀ انسانیِ آدم در آن مواقع ایجاب می‌کُند. در مقابل، لحظاتی هم هست که گریستن در آن‌ها، صیقلی است برای جلایِ روح و غُبارزُدایی است از آیینۀ درخشانِ دل. جایگاهِ این دو را نباید با هم اشتباه گرفت. تعلّل در یاریِ دیگران، تضییعِ حقِّ جِوار است و گریه در ناموضع، ضایع کردنِ ارزش‌های این مِصقلۀ معرفتی.
-
نشست سوم از «چهارمین نشست بین‌المللی مولوی‌پژوهی» برگزار می‌شود
نشست سوم از سلسله نشست‌های تخصصی «چهارمین نشست بین‌المللی مولوی‌پژوهی» با موضوع ارتقای بنیان‌های علمی و نوآوری‌های دانشی برگزار می‌شود.