محمود دولت‌آبادي در گفت‌وگو با خبرگزاري كتاب ايران(ايبنا)، با بيان مطلب فوق يادآور شد: به طور كلي من با منطقه‌اي كردن شخصيت‌ها موافق نيستم؛ چرا كه بي‌ترديد منطقه‌اي كردن شعرا و نويسندگان بزرگ پارسي‌گو، تنها ناشي از تنگ‌نظري است.
وي با اشاره به اين كه "شخصيت‌هايي چون مولانا، رودكي و ابن سينا، همگي از شعرا، نويسندگان و دانشمندان پارسي‌گو هستند"، خاطرنشان كرد: در بررسي چنين مواردي، اصل را بايد بر زبان بگذاريم؛ زيرا تنها از اين زاويه است كه مي‌توانيم بين شعرا، نويسندگان و دانشمندان بزرگ تاريخ ايران؛ نقاط مشترك جست‌وجو كنيم.
نويسنده «روزگار سپري شده مردم سالخورده» ادامه داد: ملت‌هاي تاجيك، ايراني، افغان و ديگر ملت‌هاي پارسي‌زبان حاشيه، همگي زير نفوذ زبان پارسي بوده‌اند. رودكي و بزرگاني چون او نيز همگي در زبان پارسي است كه تشخص پيدا مي‌كنند.
وي در پايان تاكيد كرد: با اين وصف، به نظر من، اين كه هر يك از اين بزرگان در كدام حوزه جغرافيايي متولد شده‌اند، اهميتي ندارد.
سه‌شنبه ۲۹ آبان ۱۳۸۶ - ۱۴:۴۴
نظر شما