به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، اکبریانی دیدگاه‌هایش را درباره انتشار الکترونیک کتاب این‌گونه بیان کرد و گفت: به طور کلی با انتشار یک کتاب در فضای مجازی مخالفم. زمانی که  کتابي روی شبکه مجازی قرار می‌گیرد، برداشتن و کپی کردن از آن راحت می‌شود که در اغلب موارد این کار بدون اجازه نویسنده و پرداخت حق و حقوقش انجام می‌شود.
 
وی افزود: پس از رخ دادن چنین اتفاقی، جلوگیری از کپی کردن و انتشار اثر در محیط مجازی امکان‌پذیر نیست و حتی می‌توان گفت که کشورهای دیگر هم به همین دلیل از این شیوه زیاد استقبال نمی‌کنند.
 
اين داستان‌نويس اضافه کرد: پیش آمده که نویسنده‌ای حق‌التالیف خودش را دریافت کرده و کتابش با اجازه خودش روی فضای مجازی قرار گرفته است، ولی به یک ماه نرسیده که اثرش به شکل خیلی وسیع پخش شده، چون جلوگیری از پخش شدن کتابی که روی اينترنت قرار گرفته است، شدنی نیست و  در هر حال این مساله اجتناب‌ناپذیر است. 
 
وی که مخالفت قطعی‌اش را با انتشار الکترونیک کتاب اعلام کرد، ‌گفت: پیش از این پیشنهادی مطرح شد که کتابم را بخرند و سپس در فضای مجازی منتشر کنند، ولی من با این مساله قاطعانه مخالفت کردم و اجازه این کار را ندادم، چرا که معتقدم کتابی که بر روی اینترنت قرار بگیرد به راحتی پخش می‌شود.
 
اکبریانی درباره نحوه انتشار کتاب‌ها در فضای مجازی افزود: قرار گرفتن کتاب‌های نویسندگان ایرانی روی شبکه مجازی دو شکل دارد. نخست در وضعیتی است که کار یک نویسنده برای چاپ اثرش مجوز نمی‌گیرد و حالت دوم آن است یک نویسنده توان مالی برای چاپ اثرش را ندارد و به همین دلیل ترجیح می‌دهد کتابی را که برایش زحمت کشیده حداقل از طریق اینترنت منتشر کند و از آنجا که این کار با رضایت خود نویسنده انجام می‌شود، ایرادی ندارد و حتی بسیاری از نویسندگان با رضایت این کار را انجام می‌دهند.
 
وی ادامه داد: شکل دیگر انتشار کتاب در فضای مجازی این‌گونه است که کتابی که وارد بازار نشر شده، به عنوان یک اثر خوب مطرح می‌شود و به همین دلیل عده‌ای بدون کسب اجازه از نویسنده اثر، کتابش را برای جذب مخاطب در فضای مجازی قرار می‌دهند که به طور طبیعی این کار اشتباه است.
 
نویسنده «هذیان» تاکید کرد: انتشار آثار مشهور در فضای مجازی فقط منوط به کشور ایران نیست و در کشورهای دیگر جهان هم زیاد رخ داده است،‌ ولی تا جایی که من مطالعه کرده‌ام این کار در کشورمان نسبت به کشورهای اروپایی یا کشورهای همسایه مانند ترکیه بیشتر است.
 
وی همچنین اضافه کرد: تجربه جهانی در سال‌های اخیر ثابت کرده که راه ‌حلی قطعی برای حل این معضل وجود ندارد و حتی از نظر قانونی هم نمی‌توان به طور جدی با این جریان مبارزه کرد. 
 
اکبریانی درباره رواج این جریان در ایران گفت: شاید یکی از اصلی‌ترین دلایل بروز چنین اتفاقی در کشورمان این است که در بسیاری از حوزه‌ها، تعهد افراد نسبت به فعالیت دیگران از میان رفته است؛ به طور مثال در حوزه اقتصاد افراد بدون این‌که هیچ زحمتی کشیده باشند، به راحتی می‌توانند از نتایج اقتصادی یکدیگر برای رسیدن به منافع خود استفاده ‌کنند.
 
نویسنده «باید بروم» در پایان گفت: مساله مهم‌تر این است که متاسفانه هنوز  نتوانسته‌ایم راه‌های برخورد قاطعانه با رواج چنین جریانی را نهادینه کنیم و حتی در برخی موارد گمان می‌کنم که برخی از نهادها علاقه دارند که کتاب‌ها به شکل الکترونیک بیرون بیایند.
 
محمدهاشم اکبریانی متولد سال 1344، یکی از روزنامه‌نگاران با سابقه حوزه ادبیات است؛ نخستین رمان وی با نام «بايد بروم» در سال 1388 به چاپ رسيد. «نيست تا نيست»، «‌نيم غبار دلخوشي» و «مثل كافه‌اي متروك»، نام سه مجموعه شعر اكبرياني‌اند. از وي در حوزه داستان، كتاب‌هاي «كاش به كوچه نمي‌رسيدم» و «آرامبخش مي‌خواهم»، «عذاب ابدی» و «هذیان» به چاپ رسيده‌اند.