به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا)، نانی‌زاد، در این شعر آورده است:
شب‌ها ميان صحن شما نور می‌وزد
این عطر مادر است که از دور می‌وزد
هر كس كه پر گرفت در اين سرسرای نور
دورش فرشته می‌وزد و حور می‌وزد
مبهوت می‌شوند تمام مناره‌ها
گویا نسيم صحن تو از طور می‌وزد
در نوحه‌اند اهل زمين، اهل آسمان
باران اشک از همه سو، شور می‌وزد
ايوانِ آينه پر ريحانه می‌شود
عطر گلاب و سدره و كافور می‌وزد
جان تو را كدام غزل بی‌قرار كرد
عطری كه از هوای نشابور می‌وزد؟!
شنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۱ - ۱۹:۰۰
نظر شما