محمدحسین نیرومند در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در رابطه با ماندگاری آثار هنری در حوزه فلسطین مطرح کرد: ماندگاری آثار هنری در سال گذشته به دلیل حجم بالای تولیدات تبدیل به یک چالش شده است. واقعیت این است که ما به سختی حتی یک سال پیش را به یاد می‌آوریم، چون اتفاقات زیادی رخ داده است. حتی یک نسل بعد از من خیلی از از اشخاص مهم و تاثیرگذار را نمی‌شناسد این مسئله نشان می‌دهد که چنین مواردی به دست فراموشی سپرده شده‌است. حالا فکر کنید نسل‌های بعدی چطور قرار است این شخصیت‌ها و وقایع را بشناسند! نکته مهم در این موضوع سعی در یادآوری و ماندگار کردن آثار است که می‌تواند راهکارهای متفاوتی از جمله تبدیل آثار به کتاب داشته باشد.

وی در این‌باره که فراموشی تاریخی چطور بر ماندگاری آثار هنری تأثیر می‌گذارد، گفت: ماندگاری آثار هنری، چه فیلم و چه عکس، کوتاه‌مدت شده است. به همین دلیل، ما نیاز به «یادمان» داریم تا این خاطرات زنده بمانند. یادمان‌ها در اشکال مختلف می‌توانند وجود داشته باشند، و یکی از بهترین روش‌ها کتاب است. کتاب می‌تواند به عنوان یک یادمان تاریخی عمل کند. کاریکاتور به‌خصوص در این زمینه می‌تواند مؤثر باشد. کاریکاتورها تصویری از تاریخ را ارائه می‌دهند و وقتی در قالب کتاب منتشر شوند، می‌توانند مخاطبان در آینده را هم به تاریخ آن دوره متصل کنند.

او ضمن پیشنهاد انتشار کتاب‌های هنری، افزود: انتشار کتاب‌هایی که آثار هنری را شامل می‌شوند بسیار مهم است. این کتاب‌ها اسناد تاریخی بصری محسوب می‌شوند. حتی یک کتاب کاریکاتور که بیشتر تصاویر هستند و نیازی به متن‌های طولانی ندارند، می‌تواند به زبان‌های مختلف منتشر شود و به جهانیان برسد. این کاریکاتورها می‌توانند به خوبی افکار عمومی را شکل دهند و در جنگ نرم نیز بسیار مؤثر باشند.

نیرومند در رابطه با تاثیر چاپ کتاب بر روی هنرمندان تصریح کرد: چاپ کتاب یکی از بهترین روش‌ها برای تقدیر از هنرمندان است. در جشنواره‌های بین‌المللی، وقتی هنرمندی اثرش به نمایشگاه راه پیدا می‌کند، یکی از انگیزه‌های مهم این است که کتابی شامل آثارش چاپ شود. این نوع کتاب‌ها به مرور زمان ارزشمندتر می‌شوند و حتی ممکن است قیمت بالایی پیدا کنند، چون به عنوان اسناد تاریخی باقی می‌مانند.

وی در مورد هزینه بالای چاپ کتاب هنری و انتشار گسترده آن گفت: نیازی نیست که انتشار این‌گونه کتاب‌ها عمومی و گسترده باشد. کافی است تعداد محدودی از این کتاب‌ها برای کتابخانه‌های ملی و مهم در نظر گرفته شود و نسخه‌هایی هم به هنرمندان اهدا شود. البته باید به نحوی برنامه‌ریزی شود که این کتاب‌ها در دسترس کتابخانه‌های سراسر کشور نیز قرار گیرند.