به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)؛ شماره ۲۵۷ ماهنامه فرهنگی فکه با عنوان «سفیر وحدت» که به اسماعیل هنیه می‌پردازد، به چاپ رسید.

در این شماره مطالبی چون «نحن قادمون در سرخط»، «سلام بر حماس»، «خونخواهی میزبان»، «میهمان شهید، مقاومت فصل مشترک آزادگان جهان»، «شهادت‌طلبانی که دولت اسلامی را به ارمغان آوردند»، «مردان حماس، مردان حماسه»، «فرجام وطن‌پرستی»، «ترور نافرجام»، «کیش کردن مات شدن»، «چشم در چشم اسقاطیل»، «فلسطین! خط مقدم مقاومت»، «پدرم وقف اتحاد امت اسلامی شد»، «راهبرد ابهام! از هنیه تا لبنان» و در بخش پنجره؛ «محکومیتی جهانی»، «بازتاب میهمان‌کشی». در سفیر الوحده؛ خط الحیاه» قرار دارد.

در مطلب «ترور نافرجام» در بحث ریشه ترور به کتاب «برخیز و اول تو بکش» اشاره شده که در سطوری از آن آمده است: «تاریخ رژیم صهیونیستی با ترور عجین شده است. از اولین روزهای تاسیس این رژیم، مجموعه‌ای از گروه شبه‌نظامی صهیونیست، دست به ترور افسران و مقامات بریتانیایی می‌زدند و با به پایان رسیدن جنگ جهانی دوم، این ترورها به سمت برنامه‌ای عظیم برای انتقام گرفتن از کسانی سوق یافت که مسئول کشتار یهودیان در جنگ شناخته می‌شدند.»

در ادامه همین مطلب به معرفی اسماعیل عبدالسلام هنیه، سیاستمدار فلسطینی و از رهبران حماس پرداخته است: «او که از سال ۲۰۰۷ حکومت نوار غزه را به عهده داشت. هنیه همچنین از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۷ نخست‌وزیر تشکیلات خودگردان فلسطین بود. هنیه از سال ۲۰۱۷ تا هنگام ترور توسط رژیم صهیونیستی در تهران، در قطر زندگی می‌کرد.

پدر و مادرش طی جنگ ۱۹۷۸، جنگ اعراب و فلسطین از خانه‌شان در اشکلون، زمین‌هایی که رژیم جعلی صهیونیست در آن تاسیس شد، اخراج شدند. اسماعیل هنیه در تظاهرات انتفاضه اول شرکت کرد و توسط دادگاه نظامی ارتش رژیم اشغالگر قدس به زندان محکوم شد. بار دیگر در در سال ۱۹۸۸ به مدت سه روز سال زندانی شد. پس از آزادی در سال ۱۹۹۲ مقامات نظامی صهیونیستی او را همراه عبدالعزیز الرنتیسی و محمود زهار و چهارصد فعال دیگر از رهبران ارشد حماس به لبنان تبعید کردند. این فعالان بیش از یک سال در جنوب لبنان ماندند؛ جایی که به گفته بی بی سی و حماس در معرض رسانه‌های بی‌سابقه‌ای قرار گرفت و در سراسر جهان شناخته شد.» اسماعیل هنیه یک سال بعد به غزه بازگشت.»

در بخشی از این مطلب به ترور نافرجام هنیه اشاره شده: «اسماعیل هنیه جزئیات عملیات ترور نافرجام خود را این‌گونه توصیف کرده است: «در تاریخ ۰۶/‏۰۹/‏۲۰۰۳‬ همراه همراه شیخ احمد یاسین به دیدار دکتر مروان ابوراس رفته بودیم. وقتی ناهار را در منزل ایشان میل کردیم، ناگهان یک هواپیمای اف ۱۶، محلی را که در آن بودیم، بمباران کرد. سقف فرور یخت و همه جا را دود و گرد و خاک فرا گرفت…»