کتاب ماریانو سیگمان راهنمایی است عالی بر ورطههای کشفناشده مغز.
چگونه در طی اولین روزهای زندگیمان به ایدهها شکل میدهیم؟ چگونه رؤیا میبینیم و تصور میکنیم؟ چرا احساسات و هیجانات خاصی داریم؟ مغزمان چگونه تغییر میکند و ما همراه با آن چگونه تغییر میکنیم؟ تصورمان چگونه در مورد خوب و منصف بودن خیلی زودتر از آنچه فکر میکنیم رشد میکند؟
زندگی پنهان ذهن از حوزههای فیزیک، ریاضیات، فلسفه، پزشکی، زیستشناسی، روانشناسی، مردمشناسی، زبانشناسی و همچنین آشپزی، شعبدهبازی، شطرنج، موسیقی، ادبیات و هنر بهره میگیرد تا نشان دهد که علوم اعصاب چگونه در زندگی بهخدمت ما در میآید، و عیان میکند که چگونه بیکرانگی نورونهای درون مغزمان نحوهٔ ادراک و احساس و استدلال و ارتباط ما را میسازند.
ماریانو سیگمان، دانشمند فیزیکخوانده، از چهرههای بینالمللیِ پیشرو در علوم اعصابِ شناختیِ یادگیری و تصمیمگیری است. او که بنیانگذار «آزمایشگاه علوم اعصاب یکپارچه» در دانشگاه بوئنوس آیرس است جوایز زیادی را از آن کرده است، از جمله: «جایزهٔ پیشرفت حرفهٔ مرزهای انسانی»، «جایزهٔ ملی فیزیک»، «جایزهٔ پژوهشگر جوان» از کولژ دو فرانس، «جایزهٔ تجزیه و تحلیل دادههای مقیاسپذیر آیبیام». او در سال ۲۰۱۶ به عضویت آکادمی پانتیفیکال علوم برگزیده شد.
استانیسلانس دوان، استاد روانشناسی تجربی در کولژ دو فرانس هم در توضیح و معرفی این کتاب مینویسد: اگر طبق آنچه امیلی دیکینسن نوشته «مغز عمیقتر از دریا باشد»، آنگاه کتاب ماریانو سیگمان راهنمایی است عالی بر ورطههای کشفناشده مغز. این کتابِ پرمغز و در عین حال مختصر، سرشار است از استعارههایی روشنگر. همراه این کتاب به سفری بس سرگرمکننده به ظرایف و عجایب ذهن انسان میرویم. در طی این سفر به بینشهایی در مورد مفاهیم ناآشنایی همچون «نبردهای ناآگاهانه درونی»، «خوابهای واضح»، «مغزهای دوزبانه»، و «نوزادانی که ذهن را میخوانند» دست مییابیم. همراه با متفکرانی برجسته همچون چامسکی، تورینگ، روسو، افلاطون، سیگن و فروید برخی از نظرهایشان را در پرتو آزمایشهای هوشمندانهٔ سیگمان نظاره میکنیم. خواندن این کتاب از آغاز تا پایان بیاندازه لذتبخش است: کتابی علمی و هیجانانگیز و مجذوبکننده.
در بخشی از این کتاب میخوانید:
به این شیوه توانستیم تاریخچه درونگرایی را در سنت یونان باستان، که بهترین ثبت نوشتاری دسترسپذیر را در موردش داشتیم، تجزیه و تحلیل کنیم. همه کتابها را برداشتیم و برحسب زمان مرتب کردیم، نزدیکی هر کلمه را به درونگرایی اندازهگیری و میانگینها را محاسبه کردیم، و آنگاه بود که توانستیم نشان بدهیم که با گذشت زمان پیشرفت آهستهای برای متون قدیمیترِ هومر ایلیاد و اودیسه وجود دارد. سپس، حوالی ۶۰۰ ق.م، در سرتاسر دوران رشد فرهنگِ یونان باستان بود که فرکانس با آهنگی بسیار سریع، تقریبا به اندازه پنج برابر، شروع به افزایش کرد و نوشتهها به درونگرایی نزدیک و نزدیکتر شدند.
نکته خوب در مورد استفاده از این روند عینی این بود که میتوانستیم بپرسیم آیا این نتایج در سنتهای مستقل و متفاوت نیز درست هستند یا نه. پس ما این تجزیه و تحلیل را در مورد کتابهای یهودی-مسیحی تکرار کردیم، و اساسا همان الگو را دیدیم: پیشرفتی کُند در عهد عتیق با کلماتی که به درونگرایی نزدیکتر و نزدیکتر شدند، و استفادهشان در طول دوره عهد جدید بهسرعت رشد کرد. درونگرایی در نوشتههای سن آگوستین، حدود چهار قرن پس از مسیح، به اوج رسید.
این امر بسیار مهم است، چون محققان و پژوهشگران سن آگوستین را از بنیانگذاران دروناندیشی میدانند. (در واقع حتی بعضی او را یکی از پدران روانشناسی نوین قلمداد میکنند.) پس این الگوریتم، که از مزیت عینی و کمّی بودن برخوردار است، و البته، به طرزی باورنکردنی سریع است، میتواند بعضی از نتایج مهم در مورد سنتی طولانی تحقیقات را فراهم آورد.
از مهمترین پیامدهای تبدیلِ این تحقیق به علمی عینی این است که میتوان این ایده را به گستره وسیعی از حوزههای مختلف ترجمه کرد و تعمیم داد. به همان شیوهای که ما از آن برای پرسش درباره گذشته آگاهی بشر استفاده کردیم، میتوانیم چالشبرانگیزترین پرسش را هم بپرسیم که آیا میتواند حرفی هم در مورد آینده آگاهی خودمان بزند.
«زندگی پنهان ذهن» نوشته ماریانو سیگمان با ترجمه ماندانا فرهادیان در نشرنو به قیمت56000 تومان منتشر شده است.
نظر شما