این موزه که در ایندیاناپلیس، زادگاه ونهگات واقع شده گنجینهای از بقایای زندگی و حرفه این نویسنده شامل عینکهای مطالعه، ماشین تحریر و نامههای اوست.
وایتهد میگوید: «با مطب مارک، پسر ونهگات، در ماساچوست تماس گرفتم و او گفت یک ماه دیگر حرف میزنیم، بگذار تا آن موقع ببینیم کجای کار هستی. و من شروع به کمک گرفتن از مردم کردم.» به عقیده وایتهد، موفقیت پروژه موزه ریشه در گروه متنوع طرفداران ونهگات دارد که هنگام کمک به تامین سرمایه برای پروژه پیدا شدند و حتا در جریان تلاشها برای نوسازی ساختمان سهطبقه داوطلبانه کمک کردند. سرانجام مارک ونهگات و خواهر و برادرانش تصمیم گرفتند تعدادی از گنجینههای خانوادگی را به این مجموعه اهدا کنند؛ ازجمله عینکهای مطالعه کرت ونهگات، نشان قلب ارغوانی که در جنگ جهانی دوم به او اهدا شد، نامهها، عکسها، ماشین تحریر و حتا یخدان قدیمی که از خانه دوران کودکیاش به جا مانده بود.
ونهگات مثل دالی پارتن، نویسنده و خواننده سبک کانتری که شهرت و محبوبیت جهانی دارد، سعی کرد با صراحتی متعادل و طنز ملایم که طنز اجتماعی و تفسیر سیاسی را تعدیل میکند، طرفدارانی از تمام جوانب سیاسی پیدا کند. با اینکه رمان اثرگذار او، «سلاخخانه شماره ۵» اغلب علمی-تخیلی شناخته میشود (احتمالا به خاطر پسزمینه جامعهای ناآشنا و ساختار روایی مبتنی بر سفر در زمان)، آثار ونهگات بهطور کل سورئال و طنزآمیز است تا مبتنی بر علم. برخلاف نویسندگان علمی-تخیلی، ونهگات به ندرت احساس میکرد نیاز دارد فرضیاتش را بر اساس جریان اصلی علم قرار دهد و در عوض از آنها به عنوان نقطه شروع برای داستانهایی استفاده میکرد که حول نگرانیهای بنیادی انسانی میگشتند. کاراکترهای ونهگات تمایل دارند با عشق، سوالاتی پیرامون سازگاری، جایگاه انسان در گردباد تحرک و ترقی اجتماعی، درگیری کشورها و بهویژه زمان جنگ و پیامدهای آن دست و پنجه نرم کنند.
ایندیاناپلیس در طول جنگ جهانی دوم مرکز اصلی میدانهای هوایی و آموزش نظامی بود و در حال حاضر بیش از هر شهر دیگری در ایالات متحده مساحت گستردهای را به کشتهشدگان جنگی اختصاص داده است. به همین ترتیب، از «سلاخخانه شماره ۵» تا «نگاهی به گذشته آرماگدون» تا «ریشآبی» و همچنین مجموعه داستانهایی نظیر «به خانه میمون خوش آمدید» ونهگات بهطور مداوم تجربیات جنگی را –بر اساس خدمت نظامی خودش در طول جنگ جهانی دوم و زمانی که در درسدن بود- یادآوری میکند و به صورت داستان درمیآورد.
طبقه بالایی موزه-کتابخانه کرت ونهگات کاملا به آثار دستساز و تجزیه و تحلیل تجارب دوران جنگ ونهگات و آثار معتبر ادبی او ازجمله، نشان قلب ارغوانی، عکسهای ونهگات به عنوان یک سرباز و واکنش تصویری وسیع لنس میشیو به «سلاخخانه شماره ۵» اختصاص داده شده است. نمایشگاه «سلاخخانه شماره ۵۰» شامل ۵۰ صحنه از این رمان همراه با گزیدههایی برای توصیف آنهاست که توسط میشیو ارائه داده شده و برای گرامیداشت پنجاهمین سال انتشار این رمان برپا شده است.
موزه-کتابخانه کرت ونهگات طوری طراحی شده که فضایی فعال و جامعهمحور داشته باشد، بنابراین چیزهای زودگذر زندگی این نویسنده در واقع زمینهای برای برنامهها، اجراها و فعالیتهای عمومی خواهد بود. این برنامهها به ارزشهایی مربوط میشود که ونهگات همواره از آنها حمایت میکرد: جلوگیری از خودکشی، حقوق بشر، حمایت از معلمان، انسانگرایی، آزادی بیان و عشق به ادبیات و خواندن.
نظر شما