جاکومو لانگی گفت: آنا وانزان از جمله معدود آدمهایی بود که در سخنرانیها و کنفرانسهایش خیلی دقیق و شفاف صحبت میکرد و اکنون بدون آنا وانزان ایرانشناسی در ایتالیا یتیم شد.
وی افزود: به نظر من مهمترین استعداد آنا وانزان در این بود که میتوانست به صورت خیلی ساده و قابل فهم فرهنگ ایرانی را به ایتالیاییها معرفی کند. وقتی میگویم این استعداد را داشت به این دلیل است که در کنار کارهای ترجمه، در دانشگاه میلان و و نیز تدریس میکرد و خیلی کتابهای علمی درباره ایران و اسلامشناسی نوشته است. همچنین او نگاه خاصی درباره معرفی فرهنگ ایرانی به مردم عام ایتالیا داشت به همین دلیل کتابهایش مورد استقبال عام هم قرار گرفت و سبب علاقه گروهی وسیعتر از این جمعیت کوچک ایراندوست به فرهنگ ایرانی و اسلامی شد.
این مترجم ادامه داد: آنا وانزان در طول 25 سال، 23 کتاب فارسی به ایتالیایی ترجمه کرده است. او نگاهی خاص به ادبیات زنان و علاقه زیادی به ادبیات فمنیستی و صدای زنان در ایران داشت. اولین کتابی که او ترجمه کرد مجموعه داستانی از نویسندههای زن ایران بود که در سال 1998 منتشر شد و نام آن «کلمات بیحجاب» بود. از نویسندگانی چون شهرنوش پارسی پور، منیرو روانیپورو گلی ترقی داستانهایی ترجمه کرده بود. آنا وانزان میدانست که در ذهن ایتالیاییها کلیشههای زیادی از زندگی ایرانیان و شرق وجود دارد و هدف او این بود این کلیشهها را بشکند و معرفی دقیقتر و عمیقتری درباره ایران و فرهنگش به ایتالیاییها بدهد. به نظرم کسانی که هم محقق و استاد دانشگاه هستند و هم میتوانند طوری بنویسند که مخاطب عام با آثارشان ارتباط برقرار کند آدمهای کمی هستند. جای آنا وانزان بسیار خالی خواهد بود.
مترجم «وای خواهیم ساد» مهسا محبعلی به ایتالیایی گفت: او در سه چهار سال اخیر بسیار فعال بود و با نشر بریوسکی(Brioschi) که یکی از نشرهای خیلی معروف و خوب میلان است، کلکسیون خاصی به نام کلکسیون دیگران را تاسیس کرد و هدف آن این بود که ادبیات کشورهای اطراف اروپا چون روسیه و ترکیه را هم ترجمه و معرفی کنند. فائزه مردانی و آنا وانزان دبیر بخش رمانهای فارسی بودند. در این مجموعه 8 رمان فارسی منتشر شد که ازین بین 5تای آنها را خود او ترجمه کرده بود. مثلا سووشن و چراغها را من خاموش میکنم از جمله این آثار بود و دیگری دایی جان ناپلئون است که یک ماه پیش منتشرشد. او آدم فعالی بود.
جاکومو لانگی درباره سابقه آشنایی خود با آنا وانزان نیز بیان کرد: من در سال 2009 سال اول دانشگاه بودم که به فستیوالی نزدیک ونیز رفتم و آنا وانزان با گلی ترقی هم برای رونمایی کتاب به آنجا آمده بودند و من اولین بار بود که با یک نویسنده ایرانی آشنا شدم.
وی در پایان گفت: آنا وانزان از جمله معدود آدمهایی بود که در سخنرانیها و کنفرانسهایش خیلی دقیق و شفاف صحبت میکرد و اکنون بدون آنا وانزان ایرانشناسی در ایتالیا یتیم شد. او به ایتالیایی یک کتاب خاص درباره نویسندههای زن از دوره قاجار تا کنون نوشته و یک کتاب دیگربه نام «خاطرات ایران» بود که خیلی در ایتالیا پرفروش شد و یک سفرنامه از حضور در ایران بود و این خیلی کمک کرد تصویر سیاه و کلیشهای از ایران در بین ایتالیاییها از بین برود.
نظر شما