میرزا شفیع کُلیایی، شاعر نامدار کُرد و صاحب بیشترین مجموعه اشعار کُردی به گویش گورانی است و با گذشت بیش از 300 سال هنوز فراموش نشده است.
این کتاب مفصل و جامع درواقع تلاشی است برای آشنایی نسل جوان با این شاعر و آثارش که مشتمل است بر دیوان اشعار، شیرین و فرهاد، نوفل و مجنون، شمال و زلان، جنگنامه خسرو خان اردلان، لیلی و مجنون، نصیحتنامه، زاد المعاد، محشرنامه، ونوش و برازا و ...
البته آثار میرزا شفیع کُلیایی بیشتر از مواردی است که تاکنون جمع آوری شده است و هنوز هیچ دست نوشتەای دیدە نشدە است کە بە اشعار میرزا شفیع اختصاص یافتە باشد و به این دلیل تعدادی از آثار و اشعارش به نام کسان دیگری نسبت دادە شدە یا برعکس.
از مهمترین ویژگیهای این کتاب، روش علمی، امانتداری پژوهشگر، مفصل بودن و همە جانبە بودن و تازگی موضوع است که یحیی محمدی با پژوهشی امانتدارانه نزدیک به چند سال آثار این نویسنده و شاعر کردستانی را جمعآوری و تدوین کرده است.
در خصوص زندگینامه و تاریخ وفات میرزا شفیع کُلیایی چندین منبع مطالبی را منتشر کردەاند مانند تاریخ ادبیات کردی نوشتە صدیق بورەکەیی و کشکول شاعران هورامان نوشتە محمدرشید امینی کە البته هیچ یک، دیگری را مورد تصدیق قرار نمیدهند.
کُردی کُلیایی نام یکی از گویشهای کُردی است کە کردهای سنقر و کُلیایی استان کرمانشاه با آن تکلم میکنند و شبیه به کُردی گروسی است که گاهی این دو گویش به نام کُلیایی گروسی شناخته شدهاند.
نظر شما