به گزارش خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در شهرکرد، احمد رفیعی در این شعر آورده است:

در این حرم خدمت‌گزاری محترم بود
از خادمانِ سینه چاکِ این حرم بود

در همت و عزمی که بودش بهر خدمت
از بهر این کشور وجودش مغتنم بود

بر دردِ ما مانند بعضی‌ها نخندید
از غصه‌ی ما در دلش همواره غم بود

دلبسته‌ی دستور و فرمایش نمی‌ماند
هر جا که مشکل بود خود صاحب‌قدم بود

تنها نه سرباز غیور رهبرش بود
غم‌خوار هر اندوه خلق‌الله هم بود

عرض تلاش او به پهنایِ وطن بود
هر چند طول فرصتش بسیار کم بود

آخر به یاران شهید خویش پیوست
او که تمام هستی‌اش از این رقم بود