به گزارش خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) به نقل از منتال فلوس، آیزاک آسیموف (Isaac Asimov) یکی از بزرگ‌ترین نویسندگان علمی-تخیلی و دانشمندان آمریکایی روسی قرن بیستم بود. او بیشتر به خاطر مجموعه‌ی «بنیاد» (Foundation) و «ربات‌ها» و (Robots) شناخته می‌شود، که تاثیر زیادی بر ژانر علمی‌تخیلی و مفاهیم هوش مصنوعی گذاشته‌اند.

آسیموف قوانین سه‌گانه روباتیک را برای تنظیم رفتار روبات‌ها و هوش مصنوعی پیشنهاد داد، که الهام‌بخش بسیاری از پژوهش‌های علمی و داستان‌های علمی‌تخیلی بعدی شد. او توانست با ادغام علم و ادبیات به سبک ساده، مفاهیم علمی پیچیده را برای عموم مردم قابل‌فهم کند. علاوه بر داستان‌های علمی‌تخیلی، بیش از ۵۰۰ کتاب در زمینه‌های گوناگون از جمله زیست‌شیمی، نجوم، تاریخ، و فیزیک نوشت.

اگر یک نویسنده وجود داشت که هنری بات بیش از هر نویسنده دیگری دوستش نداشت، آن آیزاک آسیموف بود. بات منتقد کتاب برای انتشارات علمی تخیلی Imagination، سال‌ها صرف توهین به نویسنده آثارش کرده بود. در مورد بنیاد دوم آسیموف که در سال ۱۹۵۳ منتشر شد، بات نوشت که آسیموف «نه نویسنده و نه داستان‌نویس» است و فقط می‌تواند یک سری نوشته‌ها خلق کند.

بر خلاف انتظار این نقدهای آتشین به مذاق آسیموف خوش نیامد و او در نوشته‌های بعدی خود به مدت کوتاهی نام «پل فرنچ» را انتخاب کرد ولی نوشته‌های کمی وجود دارد که به نام فرنچ منتشر شد.

در دهه ۱۹۵۰، آسیموف به خاطر داستان‌های علمی تخیلی متفکرانه ای که در کنار کارهای آکادمیک او وجود داشت، شهرت پیدا کرد. با کسب مدرک دکتری آسیموف در شیمی به تدریس و حتی تالیف یک کتاب درسی بیوشیمی به نام بیوشیمی و متابولیسم انسانی پرداخت و در عین حال به حرفه داستان‌نویسی خود ادامه داد. در سال ۱۹۵۱، او بنیاد را منتشر کرد که اولین مورد از مجموعه‌ای درباره سقوط امپراتوری کهکشانی به شیوه‌ای مشابه روم بود.

در مارس ۱۹۵۱، آسیموف با «والتر برادبری» ویراستار انتشارات دابلدی آشنا شد و به پیشنهاد او از نام مستعار در مقالاتش استفاده کرد ولی کمتر کتابی با این نام منتشر شد. آسیموف با الهام از کورنل وولریچ، که نام ویلیام آیریش را برگزید، از ملیت فرانسوی او استفاده کرد و به «پل فرنچ» ((Paul French)) تبدیل شد ولی آسیموف با این نام مستعار شش کتاب در مجموعه‌ی «دیوید استار، تکاور فضایی» نوشت که بین سال‌های ۱۹۵۲ تا ۱۹۵۸ منتشر شدند. با این حال، بعدها هویت واقعی او افشا شد و او دیگر از این نام مستعار استفاده نکرد. یک سریال ۳۹ قسمتی از آن پخش شد ولی بعد از آن دیگر نیازی به اسم مستعار نبود.

آسیموف دیگر نیازی به تظاهر به نام مستعار نداشت. او حتی در رمان‌های دیگرش حتی به استفاده از این نام مستعار کرد. آسیموف می‌نویسد: «من هیچ تلاشی برای پنهان کردن هویتم نکردم تنها می‌خواستم یک هدیه برای پل فرنچ بنویسم.»

در واقع آسیموف هرگز به‌طور گسترده با نام مستعار فرنچ مخفیانه ننوشت، بلکه این نام را به‌طور رسمی برای مجموعه‌ای از رمان‌های علمی-تخیلی نوجوانانه استفاده کرد. در اوایل دهه ۱۹۵۰، ناشر او از او خواست که برای این سری رمان‌ها از نامی غیر از «آیزاک آسیموف» استفاده کند تا برند اصلی او که بیشتر به داستان‌های علمی-تخیلی بزرگسالان مربوط می‌شد، تحت تاثیر قرار نگیرد.